Ιστορίες καθημερινής τρέλας. Μια φράση πολύ δημοφιλής και πολύ οικεία σε όλους μας. Πόσοι από εμάς την συνδέουμε ωστόσο, με εκείνον που θα μπορούσε να διεκδικήσει την «πατρότητά της» ; Σαν προχθες (16/8) του 1920, γεννιέται ο άνθρωπος που την παραπάνω φράση, την έκανε τίτλο ενός από τα πιο γνωστά βιβλία του, προσθέτοντας μπροστά από την λέξη ιστορίες την λέξη ερωτικές: Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι.
Αν και το πρώτο φως τούτου του κόσμου το αντίκρισε στην γερμανική πόλη Άντερναχ, ο Αμερικανός συγγραφέας και ποιητής, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Λος Άντζελες, στο οποίο είχε και μεγάλη αδυναμία. Κατά τα άλλα, την Αμερική, δεν την πολυσυμπαθούσε. Τα αισθήματα ήταν… αμοιβαία. Ενώ στην Ευρώπη και ιδίως σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, απέκτησε κάποια στιγμή, μεγάλη φήμη, και ήταν πολύ αγαπητός, στις Η.Π.Α δεν τον αποδέχονταν με τίποτα.
Ενοχλούνταν από την προκλητική ζωή του και τις «αμαρτωλές» συνήθειές του: Πιοτό, ιππόδρομος, περιθώριο με δύο λόγια.. Όσο για εκείνον, τους επέστρεφε την περιφρόνηση, με τον δικό του μοναδικό τρόπο: «Το πρόβλημα με αυτούς τους ανθρώπους, είναι ότι κανείς δεν έχει βομβαρδίσει τις πόλεις τους και κανείς δεν έχει πει στις μανάδες τους, να σκάσουν». Ίσως έφταιγε ότι σε αυτούς τους ανθρώπους, τους Αμερικανούς δηλαδή, συγκαταλεγόταν και ο πατέρας του, ένας άνθρωπος βίαιος, αυστηρός και απόλυτα νομοταγής που μάλλον ταλαιπώρησε αρκετά τον γιο του, προσπαθώντας με το ζόρι να «τον χωρέσει», στα στενά πλαίσια μιας «σωστής και ηθικής ζωής».
Αλλά ούτε και από την Γερμανίδα μητέρα του βρήκε την κατανόηση και την συμπαράσταση που θα ήθελε. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν εκείνη ανακάλυψε κάποια γραπτά του που μαρτυρούσαν την επιθυμία του να ασχοληθεί με την συγγραφή, φρόντισε να μην αφήσει ούτε ίχνος τους : Τα κατέστρεψε ολοσχερώς χρησιμοποιώντας την μηχανή κουρέματος του γκαζόν!
Έτσι ο Μπουκόφσκι, σε νεαρή ηλικία έφυγε από το πατρικό του σπίτι και ξεκίνησε την περιπλάνησή του. Άλλοτε έμενε σε παράγκα, άλλοτε νοίκιαζε φτηνά δωμάτια, άλλοτε ζούσε ως άστεγος. Άρχισε να αποκτά χρήματα και κάποια αναγνώριση, γράφοντας αρχικά σε underground περιοδικά, ενώ μετά από διάφορες δουλειές, βρήκε μία θέση ως ταμίας του ταχυδρομείου.
Στα 49 του ωστόσο, παραιτήθηκε, για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. «Έχω δύο επιλογές. Να παραμείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ. Ή να μείνω εκεί έξω και να πεθάνω της πείνας. Αποφάσισα, να πεθάνω της πείνας», είπε. Τελικά, πέθανε, στις 9/3/1994 από λευχαιμία και ζήτησε να γραφτεί στον τάφο του η φράση «Μην προσπαθείς», εννοώντας ότι αν συνέχεια προσπαθείς, το μόνο που στο τέλος κάνεις είναι να …προσπαθείς.
Ο Μπουκόφσκι, πάντως είτε με προσπάθεια, είτε χωρίς, έγραψε πάνω από 50 βιβλία. «Σημειώσεις ενός Πορνόγερου», «Άνθρωπος για όλες τις δουλειές», «Υπεραστικό μεθύσι», «Να περιφέρεσαι στην τρέλα», είναι κάποιοι τίτλοι από μεταφρασμένα και στα ελληνικά έργα του, με ήρωες κυρίως πόρνες, αλκοολικούς, άστεγους, απόκληρους εν γένει.
Αν και οι ακαδημαϊκοί κριτικοί σνομπάρουν το έργο του, μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Σαρτρ και ο Ζενέ τον έχουν χαρακτηρίσει τον «μεγαλύτερο ποιητή της Αμερικής», ενώ και σύγχρονοι καλλιτέχνες, όπως ο Μπόνο, ο Σον Πεν και ο Τομ Γουέιτς, παραδέχονται ότι τους έχει επηρεάσει καταλυτικά. Λογικό. Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, εκτιμούσε τους καλλιτέχνες πολύ περισσότερο, από τους διανοούμενους : «Διανοούμενος, είναι αυτός που ένα απλό πράγμα, το λέει με δύσκολο τρόπο. Καλλιτέχνης είναι αυτός που ένα δύσκολο πράγμα, το λέει απλά», έλεγε χαρακτηριστικά.
Ολγα Νικολαιδου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου