«Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η εξέγερση δε μπορεί να αποφύγει έναν
παράξενο έρωτα. Αυτοί που δε βρίσκουν ησυχία ούτε στον Θεό ούτε στην
ιστορία, καταδικάζονται να ζουν για εκείνους που, όπως αυτοί, δε μπορούν
να ζουν: τους ταπεινωμένους. Το πιο καθαρό κίνημα της εξέγερσης,
δοξάζεται από τη σπαρακτική κραυγή του Καραμάζοφ: αν δε μπορούν να
σωθούν όλοι, ποιος ο λόγος να σωθεί ένας;
Ετσι
οι καθολικοί κατάδικοι στα μπουντρούμια της Ισπανίας αρνούνται σήμερα
τη μετάληψη επειδή οι παπάδες του καθεστώτος την έκαναν υποχρεωτική σε
ορισμένες φυλακές. Κι αυτοί επίσης, μοναδικοί μάρτυρες της σταυρωμένης
αθωότητας, αρνούνται τη σωτηρία αν το κόστος της είναι η αδικία και η
καταπίεση.
Αυτή η παράλογη γενναιοδωρία είναι η
γενναιοδωρία της εξέγερσης, που δίνει χωρίς να καθυστερήσει τη δύναμη
του έρωτά της και αρνείται χωρίς καθυστέρηση την αδικία.
Η
τιμή της είναι ότι δεν υπολογίζει, ότι μοιράζει τα πάντα στη σημερινή
ζωή, στα ζωντανά της αδέρφια. Nα με ποιον τρόπο σπαταλά για τους
ανθρώπους που θα έρθουν: η αληθινή γενναιοδωρία προς το μέλλον, είναι να
τα δίνεις όλα στο παρόν.
(...)
Πέρα από το μηδενισμό, ανάμεσα στα ερείπια, όλοι μας, προετοιμάζουμε μια αναγέννηση. Αλλά το ξέρουν λίγοι»
Αλμπέρ Καμύ, ''Ο εξεγερμένος άνθρωπος''
γεννήθηκε σαν χθες πριν 102 χρόνια, στις 7 Νοέμβρη του 1913
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου