Παιχνίδι από αυτά που δεν ξεχνιούνται εύκολα παρακολούθησαν οι πάνω από 20 000 φίλοι της Εθνικής που βρέθηκαν το βράδυ της Κυριακής στο Φάληρο. Η "κανονιά" του Γιώργου Τζαβέλλα ήταν λύτρωση για τους ίδιους τους παίκτες της ομάδας που κατέθεσαν κάθε ικμάδα της δύναμης τους στο γήπεδο.
Δεν θυμάμαι άλλο παιχνίδι με τόσες δυνατές προσωπικές μονομαχίες, με τέτοιο πάθος και τέτοια ένταση. Και από την πλευρά των Βοσνίων και από την πλευρά των Ελλήνων ο αγωνιστικός χώρος είχε μεταβληθεί σε αρένα, όπου οι 22 μονομάχοι έδιναν αγώνα επιβίωσης.
Έτσι φαινόταν ένα παιχνίδι που ξεκίνησε σχετικά ήρεμα και προοδευτικά μεταβλήθηκε σε ένα ποδοσφαιρικό "ρινγκ" όπου τα συστήματα και οι τακτικές έπαιζαν ελάχιστο ρόλο και κυριαρχούσαν η δύναμη, το πάθος και ο προσωπικός εγωισμός.
Να μιλήσει κανείς με ποδοσφαιρικούς όρους σε ένα τέτοιο παιχνίδι είναι σχετικά παρακινδυνευμένο. Περιγράφω την τελευταία φάση: Η Εθνική έχει κερδίσει πλάγιο από τα δεξιά κοντά στο σημαιάκι του κόρνερ. Ο Γιαννιώτας σπεύδει να το εκτελέσει,ο Παπασταθόπουλος του κάνει νόημα να αφήσει στον ίδιο και φέρνει με δύναμη την μπάλα στην περιοχή των Βοσνίων. Οι Βόσνιοι απομακρύνουν και η μπάλα φτάνει στη μεγάλη περιοχή όπου κινείται ο Τζαβέλλας. Όποιος μιλήσει για τεχνική στη φάση αυτή θα πει μόνο τη μισή αλήθεια. Ο Τζαβέλλας βγάζει δύναμη από την ψυχή του και στέλνει την κανονιά του στη γωνία του Μπέγκοβιτς.
Ο πανηγυρισμός για το γκολ της ισοφάρισης δεν γίνεται με το βλέμμα στραμμένο στους Έλληνες οπαδούς.Οι διεθνείς φεύγουν όλοι μπροστά στην εξέδρα των Βόσνιων και πανηγυρίζουν ακριβώς κάτω από τα βλέμματα τους, επιχαίροντας διότι τους κοιτούσαν αποσβολομένοι με το αναπάντεχο γκολ στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Πρέπει να είναι και από τις λίγες φορές που μια ολόκληρη ομάδα σπεύδει να πανηγυρίσει στην αντίπαλη εξέδρα. Το γεγονός έχει σημειολογική εξήγηση. Οι Βόσνιοι οπαδοί πανηγύριζαν από την ώρα που μπήκε το γκολ του Πιάνιτς μέχρι το τέλος του ματς. Κάθε λίγο και λιγάκι οι παίκτες της ομάδας τους, με πρώτους τον Πιάνιτς και τον Τζέκο τους ξεσήκωναν με χειρονομίες.
Η ισοπαλία σημαίνει επιβίωση. Η Εθνική ομάδα έμεινε ζωντανή στη μάχη για την πρόκριση. Η ποιοτική ανωτερότητα της μέσοεπιθετικής γραμμής των Βοσνίων αντισταθμίστηκε από το πάθος του Σωκράτη, το πείσμα του Τζαβέλλα, και την παλικαριά του Σταφυλίδη. Δεν έχω καί αμφιβολία ότι η Εθνική ομάδα θα πάει στη Βοσνία με στόχο να υποτάξει τον αντίπαλο μέσα στο σπίτι του. Στο μεταξύ, για να πούμε και μερικές ποδοσφαιρικές κουβέντες, ο Σκίμπε θα πρέπει να καταλάβει ότι για να κάνεις σωστή επίθεση θες κανονικούς εξτρέμ ότι είναι κρίμα ο Μάνταλος να "ευνουχίζεται" ποδοσφαιρικά, παριστάνοντας κάτι που δεν είναι, και ότι οι αλλαγές είναι όπλο για τον προπονητή και όχι μια διαδικασία που πρέπει να διεκπεραιώνεται στα τελευταία λεπτά.
Ο Γιώργος Τζαβέλλας ήταν το πρόσωπο της βραδιάς. Στο δικό του πάθος και πείσμα προσωποποιήθηκε η ανατροπή της τελευταίας στιγμής. Η Εθνική ομάδα δεν μάγεψε με την απόδοση της. Το πάθος και το πείσμα όμως τη συνέδεσαν και πάλι με την Εθνική που ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό είναι πολύ μεγάλο κέρδος, ίσως μεγαλύτερο και από την ισοπαλία της τελευταίας στιγμής.
πηγη :sportotal.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου