Να σέβεσαι ό,τι υπήρξε ζωή σου. Γιατί σε δένει μαζί του μία αόρατη κλωστή. Για πάντα.
Είναι οι λέξεις που ανταλλάξατε. Είναι οι στιγμές που μοιραστήκατε. Αόρατη κλωστή είναι κάθε άγγιγμα και βλέμμα. Είναι όλα αυτά που δεν ξανάρχονται. Ο χρόνος δε δίνει δεύτερη ευκαιρία. Και δε δίνει, γιατί το ζητούμενο είναι να είσαι παρών. Σε κάθε λέξη, στιγμή, άγγιγμα και βλέμμα.
Να σέβεσαι ό,τι υπήρξε ζωή σου. Γιατί σε δένει μαζί του μία αόρατη κλωστή. Για πάντα.
Μόνες τους οι λέξεις που σχηματίζουν τη φράση «για πάντα» δεν έχουν δύναμη. Μαζί έχουν ενέργεια. Δύσκολο να συλλάβει ο νους την τόση ενέργεια, και απορρίπτει τη φράση. Η ένωσή τους όμως εκπέμπει φως και δε βρίσκει εμπόδια στο χώρο και στο χρόνο.
Να σέβεσαι ό,τι υπήρξε ζωή σου. Γιατί σε δένει μαζί του μία αόρατη κλωστή. Για πάντα.
Για πάντα. Για όσο αναπνέεις. Και όταν δεν. Αφού τι είναι ο θάνατος; Ένα time out, για να αλλάξεις αμφίεση και να ξαναμπείς στο παιχνίδι. Και ο διαιτητής σφυρίζει ξανά την έναρξη. Κι αναπνέεις. Κι η αόρατη κλωστή είναι πάντα εκεί. Να σε κρατάει δεμένο με όσα είναι εδώ και με όσα αποχώρησαν ή βγήκαν από το παιχνίδι.
Να σέβεσαι ό,τι υπήρξε ζωή σου. Στην ουσία, τη ζωή σου σέβεσαι.
πηγη :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου