Μαύρο σκοτάδι. Είχε αλλάξει η ώρα της Κούβας το προηγούμενο βράδυ.
Ουδέν σχόλιο.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Βόλτα μέχρι το Καπιτώλιο με συνεχείς παρακάμψεις, γιατί όλοι οι δρόμοι ήταν υπό κατασκευή, και επιστροφή στο ξενοδοχείο για πρωινό μέχρι να ξημερώσει. Στον ένατο όροφο του ξενοδοχείου βρεθήκαμε σε μια όμορφη ταράτσα με θέα, διαμορφωμένη σαν εστιατόριο, ενώ ένας πολύ καλός μπουφές πρωινού μας αποζημίωσε για όλα. Απολαύσαμε την ανατολή του ήλιου και την θέα της Αβάνας, πίνοντας καφέ και τρώγοντας το γευστικότατο πρωινό.
Μετά το πρωινό ξεκινήσαμε, έχοντας σκοπό να περάσουμε από την Plaza Viejo, όπου δεν φτάσαμε ποτέ λόγω κλειστών δρόμων. Περάσαμε το τούνελ, φτάσαμε στην Havana del Este και συνεχίσαμε για Σιενφουέγος.
Προς τη Νέα Ορλεάνη της Κούβας!!!
Στον χάρτη που είχαμε από το γραφείο ενοικιάσεων δεν υπήρχε κανένα πρατήριο μέχρι το Τρινιδάδ, όπου θα κοιμόμασταν. Ψάχνοντας λοιπόν για βενζίνη, μπήκαμε στο χωριό Nueva Paz, όπου κανείς από όσους ρωτήσαμε δεν ήταν σίγουρος πού είναι το πρατήριο. Όταν τελικά το βρήκαμε, δεν είχε βενζίνη παρά μόνο για μηχανάκια.
Είδος πολυτελείας η βενζίνη στην Κούβα και πανάκριβη. Βγαίνοντας ξανά στον αυτοκινητόδρομο, βρήκαμε το πρώτο από καμιά δεκαριά που ακολούθησαν και φουλάραμε. Στο ταμείο αλλάξαμε και τα πρώτα Αμερικανικά δολάρια, 100 USA $ με 87 CUC στην επίσημη τιμή τους.
Πρώτη στάση στο Σιενφουέγος, όπου δεν προλάβαμε να παρκάρουμε και πετάχτηκε ένας τύπος από το πουθενά, για να μας προτείνει να προσέχει το αυτοκίνητο με…
χρέωση 2 CUC~2 USA $.
χρέωση 2 CUC~2 USA $.
Μέρα μεσημέρι, σε κεντρικό δρόμο της πόλης και η εύλογη απορία μας ήταν: από ποιόν να το προσέχει; Το ερώτημα δεν απαντήθηκε ποτέ…
Περπατήσαμε στην Νέα Ορλεάνη της Κούβας, όπως αποκαλείται η πόλη πού κτίστηκε το 1819 από Γάλλους άποικους.
Θαυμάσαμε το ιστορικό κέντρο της και το θέατρο Τόμας Τιερρύ.
Αφήσαμε το Σιενφουέγκος και κινηθήκαμε νοτιοανατολικά, διασχίζοντας αποψιλωμένες περιοχές με μικρές φυτείες ζαχαροκάλαμου, που εναλλάσσονταν με βοσκοτόπια.
Μανταλοκλειδωμένο το ξενοδοχείο μας!!!
Φτάσαμε στο Τρινιδάδ νωρίς το απόγευμα. Ψάχνοντας να βρούμε το ξενοδοχείο μας, Hostal Rocaverde, το GPS μας έδειχνε ότι να’ ναι.
Αρχίσαμε να ρωτάμε και ένας νεαρός Κουβανός, που άκουσε το όνομα του ξενοδοχείου, προθυμοποιήθηκε να μας πάει. Επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο και μας καθοδήγησε μέσα από σκονισμένους χωματόδρομους μέχρις εκεί.
2 USA $ για τον κόπο του.
Το ξενοδοχείο, βραβευμένο από το TripAdvisor, ήταν μανταλοκλειδωμένο. Κανένα σημείο ζωής. Με έπιασαν τα γέλια. Από απέναντι πετάχτηκε ένας αδύνατος Κουβανός και χτύπησε ένα κουδούνι επάνω στην καγκελόπορτα, που δεν το είχαμε δει. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που θα μας πρόσεχε το αυτοκίνητο για
2 CUC~2 USA $ όλο το βράδυ.
Αρχίσαμε να ρωτάμε και ένας νεαρός Κουβανός, που άκουσε το όνομα του ξενοδοχείου, προθυμοποιήθηκε να μας πάει. Επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο και μας καθοδήγησε μέσα από σκονισμένους χωματόδρομους μέχρις εκεί.
2 USA $ για τον κόπο του.
Το ξενοδοχείο, βραβευμένο από το TripAdvisor, ήταν μανταλοκλειδωμένο. Κανένα σημείο ζωής. Με έπιασαν τα γέλια. Από απέναντι πετάχτηκε ένας αδύνατος Κουβανός και χτύπησε ένα κουδούνι επάνω στην καγκελόπορτα, που δεν το είχαμε δει. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που θα μας πρόσεχε το αυτοκίνητο για
2 CUC~2 USA $ όλο το βράδυ.
Ίδια ταρίφα έχουν τελικά όλες οι υπηρεσίες στην Κούβα.
Στην περιφέρεια 2, στην πρωτεύουσα 3.
Στην περιφέρεια 2, στην πρωτεύουσα 3.
Μετά από λίγο εμφανίστηκε μια νέα γυναίκα με πρόωρα ασπρισμένα μαλλιά, ξεκλείδωσε, ξανακλείδωσε, μας καλωσόρισε και μας οδήγησε στο δωμάτιο μας. Μετά τις απαραίτητες διευκρινίσεις, ότι το κλιματιστικό είναι ακριβό οπότε να το αποφεύγουμε και να κλειδώνουμε οπωσδήποτε όλες τις πόρτες, κάναμε ένα γρήγορο φρεσκάρισμα και ξεκινήσαμε για το ιστορικό κέντρο της πόλης.
Η πόλη όπου σταμάτησε ο χρόνος!!!
Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco, "η πόλη όπου σταμάτησε ο χρόνος", με το ιστορικό της κέντρο γύρω από την Plaza Mayor και το καμπαναριό του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα μέρη της πόλης.
Πολύχρωμη, ανακαινισμένη και πανέμορφη, η πόλη μουσείο του Τρινιδάδ, σε προκαλούσε να την εξερευνήσεις, μαζί με τους εκατοντάδες επισκέπτες που την κατακλύζουν καθημερινά, στα πλαίσια ημερήσιων εκδρομών.
Περπατήσαμε λοιπόν κι εμείς, θαυμάσαμε και εξερευνήσαμε...
Και ξαφνικά πέσαμε πάνω σε μια πανέμορφη μικρούλα με την μαμά της. Μας χαμογέλασε, και έλαμψε ο τόπος… Πόζαρε για μας με την αθωότητα της παιδικής της ηλικίας και μας γλύκανε την καρδιά, κυριολεκτικά.
Η ζέστη μας κατέβαλε, αλλά ο ήλιος δημιουργούσε μαγικές σκιές, φωτίζοντας κάθε γωνιά αυτής της υπέροχης μικρής πόλης. Φωτογραφίες, βίντεος και σελφις, μέχρι που ήρθε η ώρα για ένα παγωμένο μοχίτο.
Και καθώς το πίναμε, ανακατεύοντας το και βυθίζοντας τον φρεσκοκομμένο δυόσμο μέσα στο ρούμι, βυθίστηκαν και ξεθώριασαν μαζί του όλες οι αγωνίες της ημέρας που είχε περάσει, σχετικά με συνάλλαγμα, βενζίνη και σωστές διαδρομές.
Άραγε βοήθησε και ο καυτός ήλιος του νησιού, μαζί με την μυρωδιά των πούρων που καπνίζουν οι κάτοικοι του, στην δημιουργία αυτής της ευφορίας;
Ή μήπως ήταν το πανέμορφο χαμόγελο που μας είχε χαρίσει απλόχερα, ποζάροντας για μας, η όμορφη μικρούλα;
Άραγε βοήθησε και ο καυτός ήλιος του νησιού, μαζί με την μυρωδιά των πούρων που καπνίζουν οι κάτοικοι του, στην δημιουργία αυτής της ευφορίας;
Ή μήπως ήταν το πανέμορφο χαμόγελο που μας είχε χαρίσει απλόχερα, ποζάροντας για μας, η όμορφη μικρούλα;
ταξιδιωτικη αποψη ..: πηγη : mytravellingdays
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου