5 Ιουλίου 1984: ο Ντιέγκο Μαραντόνα φτάνει στη Νάπολι με την πιο πολυδάπανη μεταγραφή στην ιστορία, και για τα επόμενα επτά χρόνια θα κατακτήσει τα πάντα. Το απόλυτο είδωλο του σύγχρονου ποδοσφαίρου και η πιο παθιασμένη κι επικίνδυνη πόλη της Ευρώπης γίνονται οι ιδανικοί παρτενέρ. Στο γήπεδο, ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν μια ιδιοφυΐα. Έξω από αυτό τον αντιμετώπιζαν σαν θεό. Όλα είχαν κάτι από το υλικό των ονείρων. Όμως υπήρχε και το τίμημα: ο Ντιέγκο μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει όσο έκανε θαύματα στο γήπεδο, όμως ο καιρός περνούσε και πλησίαζαν πιο σκοτεινές μέρες.
Το 2005 ο Ντιέγκο Μαραντόνα πήρε συνέντευξη από τον Φιντέλ Κάστρο για χάρη της τηλεοπτικής εκπομπής της Αργεντινής «La Noche del 10». Η οικειότητα και η χημεία των δύο ανδρών ήταν εμφανής. Αυτή φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά που οι δύο βρισκόντουσαν, αφού από το 1987 ο Μαραντόνα είχε προλάβει να δημιουργήσει στενή σχέση με τον ιστορικό ηγέτη της Κούβας.
Έκανε πολλές επισκέψεις στο νησί, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έδωσε σημαντικά δώρα στον Φιντέλ, όπως την πρώτη φανέλα που φόρεσε ποτέ ως επαγγελματίας, αυτήν της Νιουέλς Ολ Μπόις. Το 2000 μετά από συμβουλές του φίλου του, βρέθηκε στην διεθνή κλινική «La Pedrera», στην Αβάνα και υποβλήθηκε στη σημαντικότερη μέχρι τότε δοκιμασία απεξάρτησης από τα ναρκωτικά.
Το 2016, ακριβώς 4 χρόνια πριν ο Φιντέλ Κάστρο έφευγε από τη ζωή. Τότε ο Ντιέγκο Μαραντόνα που μάλιστα τον είχε πάντα μαζί του, τατουάζ στο πόδι του συγκεκριμένα, είχε σχολιάσει από την Αβάνα: «Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστός μου, αυτός που με συμβούλευε, που μου τηλεφωνούσε οποιαδήποτε στιγμή για να μιλήσουμε για πολιτική, ποδόσφαιρο, μπέιζμπολ, αυτός που μου είπε πως όταν θα έφευγε ο Κλίντον, αυτός που θα ερχόταν, θα ήταν χειρότερος, ήταν ο Μπους. Καθώς δεν έσφαλλε ποτέ, για μένα ο Φιντέλ είναι, ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο πιο μεγάλος. Πονάει η καρδιά μου γιατί ο κόσμος χάνει τον πιο σοφό από όλους.
Για τον θάνατο του Μαραντόνα ο Κλόπ έκανε μια ενδιαφέρουσα δήλωση. «Αν του είχαμε δείξει την αγάπη μας χωρίς να επιδιώκουμε μια σέλφι, αν του είχαμε δείξει τον σεβασμό που του άξιζε όσο ζούσε, τότε πιστεύω ότι θα τον είχαμε βοηθήσει». Μπορεί αν και δεν το πιστεύω. Η δήλωση ωστόσο αναδεικνύει με κομψό τρόπο την αμφιθυμία με την οποία πολλοί εξ ημών βλέπαμε τον Μαραντόνα. Ένα μεγάλο ταλέντο που δεν μπόρεσε ποτέ να βοηθήσει τον εαυτό του, έμεινε έξω από την παρέα. Τέτοιου είδους καθωσπρεπισμοί δεν εμπόδισαν καθόλου εκατομμύρια άλλους να τον έχουν θεό τους.
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Δέκα δυνατές ατάκες από το απόλυτο Νο10 του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ένα από τα χαρακτηριστικά του Αργεντίνου, ήταν το γεγονός ότι δεν κολλούσε να πει το οτιδήποτε. Ικανός να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, ικανός να δηλώσει τα πάντα έξω από αυτό. Κάτι που απέδειξε, άλλωστε, στην πάροδο του χρόνου.
Αν και η επιλογή ήταν δύσκολη, παραθέτουμε δέκα ατάκες από το σπουδαιότερο 10άρι που είδε ποτέ το ποδόσφαιρο...«Τα νόμιμα παιδιά μου είναι η Ντάλμα και η Τζανίνα. Τα υπόλοιπα είναι «προϊόντα» των χρημάτων μου και των λαθών μου».
Για την προσωπική του ζωή και τα παιδιά εκτός γάμου.
«Μισώ οτιδήποτε προέρχεται από τις ΗΠΑ. Το μισώ με όλη μου την καρδιά».
Για τις ΗΠΑ και τους πολιτικούς της.
«Περίμενα τους συμπαίκτες μου να έρθουν να με αγκαλιάσουν αλλά δεν πλησίαζε κανείς, οπότε τους είπα «ελάτε και αγκαλιάστε με γιατί αλλιώς θα το ακυρώσει».
Για το γκολ με το «χέρι του Θεού» κόντρα στην Αγγλία στο Μουντιάλ 1986.
«Η Ιαπωνία δεν μου επιτρέπει την είσοδο στη χώρα επειδή κάποτε έπαιρνα ναρκωτικά. Την επιτρέπουν όμως στους Αμερικάνους που τους έριξαν δύο ατομικές βόμβες».
Για την απαγόρευση εισόδου στην Ιαπωνία.
«Ο Πελέ λέει ότι όταν έπαιζε μπάλα ήταν απεσταλμένος του Θεού, αλλά δεν θυμάμαι να έστειλα κανέναν».
Για τον Πελέ και το ποιος ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
«Οι Ιταλοί αδιαφορούν για εσάς 364 ημέρες τον χρόνο και σας ζητάνε τώρα να τους υποστηρίξετε. Εγώ, όμως, παλεύω για εσάς 365 μέρες τον χρόνο».
Πριν τον ημιτελικό του Μουντιάλ 1990, Ιταλία - Αργεντινή, στο γήπεδο της Νάπολι.
«Πώς μπήκε το γκολ; Λίγο με το κεφάλι μου και λίγο με το χέρι του Θεού».
Για το «χέρι του Θεού» το 1986.
«Είχα τσακωθεί με τον Πάπα όταν έπαιζα στη Νάπολι, ναι. Τσακώθηκα επειδή είχα επισκεφθεί το Βατικανό και είδα τα ταβάνια από χρυσό και μετά άκουσα τον Πάπα να μου λέει ότι η εκκλησία ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά. Ε, τότε πουλήστε τα χρυσά ταβάνια π... γιοι»!
Για την επίσκεψή του στο Βατικανό τη δεκαετία του '80.
«Μάλλον πήρε τα λάθος χάπια. Αντί να πάρει αυτά για τον ύπνο, πήρε αυτά που παίρνει όταν ξυπνάει για να έχει δύναμη. Του συνιστώ να πάρει τα σωστά χάπια την επόμενη φορά και να αλλάξει γιατρό».
Για τον Πελέ, όταν ο Βραζιλιάνος είχε δηλώσει ότι ο Νεϊμάρ είναι καλύτερος από τον Λιονέλ Μέσι.
«Προς όλους αυτούς που δεν είχαν πίστη: Τώρα ρουφήξτε μου την π... -συγγνώμη από τις κυρίες για τα λόγια μου- και μη σταματάτε αν δεν σας πω εγώ. Είμαι άσπρο ή μαύρο, ποτέ δε θα είμαι γκρι στη ζωή μου. Μου φερθήκατε όπως μου φερθήκατε, οπότε τώρα αρχίστε να ρουφάτε. Είμαι ευγνώμων στους παίκτες μου και στον λαό της Αργεντινής. Σε κανέναν άλλο. Και εσείς οι δημοσιογράφοι συνεχίστε να ρουφάτε...».
Προς τους δημοσιογράφους, οι οποίοι έκαναν σκληρή κριτική, μετά την πρόκριση της Αργεντινής στο Μουντιάλ 2010.
Πηγες: https://www.athensvoice.gr - dimotika cinema .gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου