Η μόνη «μάχη» που ήξεραν μέχρι πρότινος ήταν για μια θέση στην ενδεκάδα της Αταλάντα, γιατί αγωνίζονται περίπου παρόμοια στο γήπεδο και στο πλάνο του Γκασπερίνι. Τώρα ακούν, μαθαίνουν, αγωνιούν για έναν πόλεμο που δεν μπορούν να κατανοήσουν.

Ο Ιταλός συμπαίκτης τους Ματέο Πεσίνα έγραψε πολλά για εκείνους. Για τον χαρακτήρα τους. Για τον επαγγελματισμό τους. Για το ταλέντο τους. Αποκάλυψε την αγκαλιά που είχαν οι δυο τους στα αποδυτήρια. Κι αυτή που συνεχίζουν να έχουν κάθε φορά που συναντιούνται σε μια ξένη χώρα που τους φιλοξενεί για να παίζουν ποδόσφαιρο, να κάνουν τη δουλειά τους, να προσφέρουν τις δυνατότητές τους, να «πολεμούν» μόνο για νίκες στα γήπεδα.

Η Αταλάντα είναι υπερήφανη που έχει αυτά τα δύο παιδιά στο δυναμικό της. Ο Μίραντσουκ νιώθει παράξενα. Ο Μαλινόφσκι τον κατανοεί. Οι δυο τους δεν θέλουν αυτό που γίνεται ανάμεσα στους λαούς τους. Και το δείχνουν με κάθε τρόπο. Κυρίως με τη φιλία τους που τις τελευταίες ημέρες έχει δυναμώσει κι άλλο...