Το Baha Mar είναι το μεγαλύτερο και ακριβότερο θέρετρο της Καραϊβικής. Βρίσκεται στις Μπαχάμες, περιτριγυρίζεται από σμαραγδένια τροπικά νερά, έχει ατέλειωτες παραλίες της τις σκιάζουν φοίνικες και κάποτε οι Κινέζοι επενδυτές το θεωρούσαν αυτό που λέμε κελεπούρι.
Κάποτε... Όχι πια.
Σήμερα κανένας δεν λιάζεται πλάι στην πισίνα, με μια μίνα κολάντα στο χέρι, κανείς δεν κρατά το μπαστούνι του γκολφ για να παίξει στο γήπεδο Jack Nicklaus.
Δεν υπάρχει κανείς να παίξει κουλοχέρη στο καζίνο. Στο μπαρ Flamingo στο Brasserie des Arts και στη μπουτίκ της Cartier τα φώτα έχουν σβήσει. Στις Μπαχάμες και τα 2.200 δωμάτια είναι πια άδεια, δίνοντας την αίσθηση ότι πρόκειται για ένα τεράστιο θέρετρο – φάντασμα.
Το πώς κατέληξαν εκεί τα πράγματα είναι μια μεγάλη ιστορία, καθώς πρόκειται για μια χρεοκοπία τόσο κολοσσιαίων διαστάσεων που θέτει σε κίνδυνο την πιστοληπτική αξιολόγηση ολόκληρου του νησιωτικού συμπλέγματος στις Μπαχάμες. Πρόκειται για το μεγαλύτερο επιχειρηματικό story που απασχολεί τις Μπαχάμες εδώ και πάρα πολύ καιρό. Εκτείνεται πέρα από τις λευκές αμμουδιές και πέρα από τις χρονικές ζώνες και φτάνει μέχρι.. το κρατικό συμβούλιο της Κίνας.
Όπως απεδείχθη ακόμα και στον παράδεισο, οι τοπικές προσδοκίες μπορεί να έρθουν σε σύγκρουση με της παγκόσμιες φιλοδοξίες της Κίνας. Και μπορεί το Baha Mar να φιλοδοξούσε να γίνει ο ονειρεμένος τόπος διακοπών στις Μπαχάμες, η κεντρική κυβέρνηση στο Πεκίνο όμως διατηρεί τον έλεγχο της αναπτυξιακής τράπεζας και του κατασκευαστικού γίγαντα που θα αποφασίσουν για την τύχη του. Κι όπως λένε οι ντόπιοι κάτοικοι του μικρού αυτού νησιού που βρίσκεται 180 μίλια από τις ακτές του Μαϊάμι, η Κίνα παίζει σκληρό παιχνίδι καθώς οι κρατικές της επιχειρήσεις ασκούν επιρροή και ρίχνουν χρήμα σε διάφορα σημεία ολόκληρου του πλανήτη. «Η στάση τους είναι "εμείς είμαστε τα μεγάλα παιδιά στο δωμάτιο, εμείς βάζουμ ετους κανόνες γιατί έχουμε το χρήμα, άρα εσείς θα κάνετε ό,τι λέμε"», αναφέρει ο Dionisio D'Aguilar, δραστήριος επιχειρηματίας και πρώην διευθυντής της Baha Mar Ltd.
Δε υπάρχουν μεγάλα χρονικά περιθώρια. Οι αρχές του Baha Mar στηρίζονται σε αυτήν για την οικονομική ανάπτυξη. Οι κατασκευαστικές εταιρείες ισχυρίστηκαν ότι το εν λόγω θέρετρο θα μπορούσε να δημιουργήσει μόλις το 12% του κρατικού ΑΕΠ, με την προϋπόθεση βέβαια ότι κάποτε θα ανοίξει.
Πίσω στο 2005 φαινόταν ότι αυτό θα γίνει: ο πρωθυπουργός Perry Christie έφτασε σε συμφωνία με τον ντόπιο επιχειρηματία Sarkis Izmirlian, ο οποίος σκόπευε να ξαναδώσει ζωή στην παραλία Cable Beach, μια από τις πιο διάσημες του νησιού New Providence. Τότε ο μόλις 32 ετών αρμενικής καταγωγής Izmirlian, φαινόταν η φυσική επιλογή. Έροξε σχεδόν 900 εκατ. δολ. στο Baha Mar και επιστράτευσε συνεργάτες με ονόματα όπως το Caesars Resort hotel.
Τότε όμως χτύπησε η οικονομική κρίση του 2008 και οι επίδοξοι συνεταίροι εξαφανίστηκαν. Όταν πλησίασε τον Izmirlian ο κινεζικός κατασκευαστικός κολοσσός China State Construction Engineering (δεύτερος μεγαλύτερος στον κόσμο) για να λάβει μέρος στο project, εκείνος απάντησε θετικά, Οι Κινέζοι ενδιαφέρθηκαν γιατί είδαν εκεί μια ευκαιρία για επενδυτική επέκταση στις ΗΠΑ κι επένδυσαν 150 εκατ. δολάρια. Κατηύθυναν μάλιστα τον Izmirlian στην Τράπεζα Εξαγωγών – Εισαγωγών της Κίνας (Exim), που προωθεί το εμπόριο και τις επενδύσεις υπό την εποπτεία του Πεκίνου.
Η Exim έδωσε κατασκευαστικά δάνεια ύψους 2,45 δισ. δολ., με τον όρο ο Izmirlian να μην απολύσει ποτέ τον Κινέζο κατασκευαστή, για κανένα λόγο και ότι Κινέζοι εργάτες θα έφερναν σε πέρας το έργο. Έτσι, έχοντας εξασφαλίσει κινεζικό χρήμα, ο Izmirlian προανήγγειλε τα εγκαίνια τεσσάρων ξενοδοχείων στο Baha Mar μέχρι το 2014.
Ωστόσο, τον Μάιο του 2014 είχαν συσσωρευθεί πολλά προβλήματα. Διαπιστώθηκαν κακοτεχνίες και θέματα ασφαλείας μετά από μελέτες επιθεωρητών και όταν ο Izmirlian εξέφρασε παράπονα, οι Κινέζοι καθυστέρησαν τις πληρωμές.
Ετσι, αφού το συμφωνηθέν έργο δεν προχωρούσε, ο Izmirlian και ο Christie πέταξαν για Πεκίνο. Όταν επέστρεψε, ο Κινέζος κατασκευαστής προσέλαβε 2.070 ξενοδοχειακούς υπαλλήλους, έκανε παγκόσμια διαφημιστική καμπάνια κι έριξε 4,5 εκατ. δολ. αποθεματικό χρήμα στο καζίνο.
Κι άρχισε ο εφιάλτης για τον Izmirlian: έπρεπε να δίνει 4 εκατ. δολ το μήνα επιπλέον για να πληρώνει προσωπικό για ένα ξενοδοχείο που δεν είχε ακόμα κόσμο. Φοβούμενος ότι η κρατική εταιρεία κατασκευών της Κίνας θα αποκτούσε στρατηγικό πλεονέκτημα εξαγοράζοντας τις μετοχές και βάζοντας την εταιρεία στο χρηματιστήριο κι έτσι μυστικά πάντα κανόνισε να κηρύξει στάση πληρωμών το Baha Mar στις ΗΠΑ και όχι στις Μπαχάμες, καθώς η νομοθεσία εκεί θα έκανε αναπόφευκτη τη ρευστοποίηση.
Έτσι το Baha Mar κήρυξε πτώχευση στο Ντέλαγουεαρ στις 29 Ιουνίου κάνοντας έξαλλους φυσικά τους Κινέζους. Από την άλλη, ο ΥΠΕΞ του πρωθυπουργού Christie, Fred Mitchell, χαιρέτισε τη λήξη της σκλαβιάς του νησιού, λέγοντας ότι «η προσπάθεια (της Κίνας) να μας έχουν δέσμιους και σκλάβους δεν έχει σταματήσει ακόμα».
Ο Christie δηλώει ακόμα αισιόδοξος ότι το θέρετρο θα μπορέσει να λειτουργήσει. Τον Δεκέμβριο, η Exim ε'ίπε ότι ένας αριθμός δυνητικών επενδυτών είχε εκφράσει ενδιαφέρον. Μεταξύ τους, ο Guo Guangchang, πρόεδρος του μη κρατικού κολοσσού, Fosun, που ήδη έχει μερίδιο στο Club Mediterranee SA και στον όμιλο Cirque Du Soleil.
Πίσω στο Νασάου ο κόσμος ανησυχεί πάντως ότι ακόμα και με νέους επενδυτές η οικονομική ανάκαμψη θα πάρει χρόνο. Φαίνεται δύσκολο να μπορέσει το να συνεισφέρει στο κρατικό ΑΕΠ πριν το 2018, σύμφωνα με τη Standard & Poor's, η οποία μάλιστα υποβάθμισε την αξιολόγηση στις Μπαχάμες στο BBB- προειδοποιώντας ότι οδεύει προς την κατηγορία junk.
πηγη : newmoney.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου