Ιστορίες επαγγελματικής τρέλας..- του Στελιου Φωκα

Κλείνοντας τον τρίτο χρόνο ανεργίας, διάστημα στο οποίο εργάστηκες εντελώς περιστασιακά και δεν έχεις αφήσει αγγελία για αγγελία που να αφορά το επάγγελμά σου στην οποία να μην ανταποκρίθηκες ή ευκαιρία για ευκαιρία την οποία να μην άρπαξες απ’ τα μαλλιά, έχεις πολλά να διηγηθείς.
Κάθε ραντεβού για δουλειά εξελίσσεται και σε μια νέα ιστορία επαγγελματικής τρέλας. Επιμένεις όμως πεισματικά να ψάχνεις δουλειά στον χώρο του Τύπου, όπου εργάστηκες επί 22 συναπτά έτη, γιατί σου είναι αδύνατον να τον εγκαταλείψεις. Και πληρώνεις ακριβό τίμημα για αυτή σου την επιλογή.
Γιατί δεν μπορείς να ζήσεις αν δεν γράφεις, γιατί αυτή η λειτουργία έχει περάσει πλέον στο αυτόνομο νευρικό σου σύστημα, το κάνεις με τον ίδιο αυτόματο τρόπο που ακούς, βλέπεις, αισθάνεσαι, οσμίζεσαι και γεύεσαι. Με τον ίδιο αυτόματο τρόπο που χτυπά η καρδιά σου και δουλεύουν οι πνεύμονές σου, πάντα σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους για να σε κρατούν στη ζωή.
Πίσω στο θέμα μας, αναζήτηση εργασίας.
Απανωτά ραντεβού. Άλλοτε γελάς, άλλοτε βγαίνεις απ’ τα ρούχα σου και άλλοτε σε πιάνει κλαυσίγελως με αυτά που ακούς από τον υποψήφιο εργοδότη. Γιατί, ναι, δεν είναι μόνο ο εργαζόμενος υποψήφιος, είναι και ο εργοδότης.
Όταν μου παίρνεις συνέντευξη για δουλειά να ξέρεις ότι το ίδιο ακριβώς κάνω και εγώ. Σε μετράω, σε ψυχολογώ, προσπαθώ να ανιχνεύσω τις προθέσεις σου, να καταλάβω αν κάνεις για εργοδότης, να δω αν είσαι αξιόπιστος και αν θα ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις που θα αναλάβεις απέναντί μου. Όπως ακριβώς κάνεις και εσύ για μένα. Ακριβώς έτσι. Κι ας είμαι εγώ αυτός που ψάχνει δουλειά και εσύ εκείνος που την προσφέρει.
Και απόψε που θυμάμαι τα… καλύτερα όσων άκουσα τρία χρόνια τώρα, περνάνε όλα μπροστά μου σαν ταινία, με πρωταγωνιστή την αφεντιά μου.
Fade In
Σκηνή πρώτη. Πρωί. Εσωτερικό πλάνο. Γραφείο.
(Ο υποψήφιος εργοδότης πληκτρολογεί κάτι στον υπολογιστή αγνοώντας για λίγο τον υποψήφιο συντάκτη, ύστερα σταματά, απλώνεται στην καρέκλα του και τον κοιτά. Ο υποψήφιος συντάκτης κάθεται διπλοπόδι ακριβώς απέναντί του. Βλέπουμε μόνο τα χέρια του ακουμπισμένα πάνω στο γόνατό του)
– Λοιπόν, μιλάμε στον ενικό έτσι; Συνομήλικοι είμαστε. Χρειάζομαι ένα άτομο για την ιστοσελίδα, 9 το πρωί με 7 το απόγευμα είναι το ωράριο. Ροή ειδήσεων, ρεπορτάζ, τα γνωστά, ξέρεις.
– Μάλιστα. Να δούμε και το οικονομικό;
– Α, ναι. 200 ευρώ το μήνα με φυσική παρουσία εδώ.
– Δεκάωρο με 200 ευρώ το μήνα και φυσική παρουσία εδώ; Αυτά είναι αστεία λεφτά ακόμα και για δουλειά από το σπίτι τόσες ώρες!
– Δεν βγαίνω για παραπάνω ρε φίλε.
– Ε, άμα δεν βγαίνεις ρε φίλε γιατί δεν τη δουλεύεις μόνος σου την ιστοσελίδα;
– Αστειεύεσαι; Έχω και άλλες δουλειές.
– Ε, κλείσε την ιστοσελίδα και κράτα τις άλλες δουλειές.
– Έλα τώρα, αφού έχεις ανάγκη για δουλειά.
– Σωστά τον έβαλες τον τόνο, δουλειά. Εσύ μου προτείνεις δουλεία όμως.
– Μπλοκάκι έχεις;
– Α, μάλιστα. Και δεκάωρο με 200 ευρώ το μήνα και φυσική παρουσία εδώ και με μπλοκάκι… Για μαλάκες ψάχνεις; Συγγνώμη, τι όροφο είμαστε;
– Έβδομο, γιατί…
– Και έχεις ανοιχτή και τη μπαλκονόπορτα. Και κάνεις τέτοιου είδους συζητήσεις. Ζεις επικίνδυνα το ξέρεις; Γεια σου!
Σκηνή δεύτερη. Πρωί. Εσωτερικό πλάνο. Γραφείο εφημερίδας.
(Ο υποψήφιος εργοδότης σηκώνεται, δίνει μερικές εφημερίδες στον υποψήφιο συντάκτη και ξανακάθεται στη θέση του)
– Όπως ξέρεις έχουμε την εβδομαδιαία εφημερίδα και την ιστοσελίδα της παράλληλα, τα θέματα που θα μου δίνεις θα τα γράφεις δυο φορές, άλλο γράψιμο για την ιστοσελίδα, άλλο για την εφημερίδα. Α, που ‘σαι, δυο φορές την εβδομάδα μπορεί να χρειαστεί να περνάς και από κανένα δημοτικό συμβούλιο.
– Άρα συν δυο ξενύχτια την εβδομάδα. Μάλιστα. Από χρήματα;
– Λίγα πράγματα, οι καιροί δύσκολοι. Είναι 250 ευρώ το μήνα 5 ώρες την ημέρα. Με μπλοκάκι έτσι; Μισθολόγιο δεν παίζει.
– Όχι απλά λίγα, τίποτα δεν είναι. Στα δημοτικά συμβούλια θα χρειάζομαι και ταξί, τραβάνε μετά τα μεσάνυχτα το ξέρεις και αυτοκίνητο δεν έχω.
– Κοίτα, σου λέω 250 επειδή είσαι 42 χρονών, έχω κάτι πιτσιρικάδες που τους δίνω 150…
– Να προτείνω κάτι;
– Ορίστε.
– Να φύγω και να ξανάρθω στα 50 μήπως μου δώσεις κάτι παραπάνω;
Σκηνή τρίτη. Πρωί. Εσωτερικό πλάνο. Γραφεία ιστοσελίδας.
(Ο υποψήφιος εργοδότης είναι αχτένιστος, αξύριστος και ιδρωμένος. Φοράει φανελάκι και είναι φανερά αγουροξυπνημένος. Ξύνει λίγο το κεφάλι του και ύστερα το παίρνει απόφαση να μιλήσει)
– Λοιπόν θα δουλεύεις 4 απόγευμα 12 βράδυ. Α, και τα Σαββατοκύριακα δεν δουλεύεις μεν αλλά είσαι σ’ επιφυλακή μήπως σε χρειαστώ να σκαντζάρεις κάποιον. Επίσης το δώδεκα το βράδυ μπορεί να γίνει μια, δυο ή τρεις αν «σκάσει» θέμα. Δες πως λειτουργεί το σύστημα και μιλάμε. Πετάγομαι μέχρι το σπίτι να κάνω ένα ντους γιατί κοιμήθηκα εδώ απόψε…
(Τέσσερις ώρες αργότερα).
– Είσαι αργός μου είπαν.
– Είμαι εφημεριδάς, στο εξήγησα και απ’ το τηλέφωνο. Έχω άλλους ρυθμούς. Έπειτα, μου δόθηκαν μεταφραστικά θέματα να κάνω, δεν μιλάμε για απλή μετάφραση, εδώ χρειάζεται απόδοση.
– Κοίταξε να δεις, να στο πω αλλιώς: Εδώ πρώτα γράφουμε, μετά σκεφτόμαστε και στο τέλος -αν προλάβουμε- αναπνέουμε κιόλας…
– Εγώ τα κάνω ανάποδα αυτά. Γεια σου!
Σκηνή τέταρτη. Μεσημέρι. Εσωτερικό πλάνο. Γραφείο περιφερειακού τηλεοπτικού σταθμού.
(Ο υποψήφιος εργοδότης είναι τουλάχιστον καμιά δεκαριά χρόνια νεότερος από τον υποψήφιο συντάκτη, τον κοιτάζει κομπλαρισμένος. Κάνει πέρα την οθόνη του υπολογιστή για να τον βλέπει καλύτερα. Ξεροβήχει.)
– Όπως σας είπα θέλω να αναλάβετε την αρχισυνταξία στην ιστοσελίδα του σταθμού μας. Η αμοιβή είναι 600 ευρώ το μήνα.
– Μισθολόγιο;
– Για μπλοκάκι θα σας έλεγα, αλλά θα το κοιτάξω για μισθολόγιο. Επίσης να ξέρετε, οι ώρες είναι πολλές, 9 το πρωί 12 το βράδυ συγκεκριμένα. Και 7 μέρες την εβδομάδα. Μιλάμε για συνεχή ροή, να μην χάνουμε τίποτα. Δεν έχει να βγείτε με την κοπέλα σας, να φύγετε Σαββατοκύριακο και λοιπά. Τα ξεχνάτε αυτά, η δημοσιογραφία…
(το χέρι του υποψηφίου τον διακόπτει με ένα νεύμα)
– Περιττό, την ασκώ 22 χρόνια. Λοιπόν, πρώτον, για 15 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα τα χρήματα είναι γελοία, ειδικά αν καταλήξουμε στο μπλοκάκι. Δεύτερον, η προσωπική μου ζωή δεν σας αφορά. Τρίτον, να διορθώσετε την αγγελία.
– Και τι να γράψω;
– «Ζητείται είλωτας».
Σκηνή πέμπτη. Μεσημέρι. Εξωτερικό πλάνο. Καφετέρια στο Σύνταγμα.
(Ο υποψήφιος εργοδότης κάνει να μιλήσει, ένα μηχανάκι που περνάει με πάταγο τον διακόπτει. Περιμένει να απομακρυνθεί)
– Αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι να στήσω ένα web tv, διαδικτυακή τηλεόραση, καταλαβαίνετε. Θέλω λοιπόν έναν άνθρωπο να συντονίζει τις εκπομπές και τους δημοσιογράφους, κάτι σαν διευθυντή ειδήσεων.
– Μάλιστα. Υπάρχουν ήδη γραφεία;
– Έχω ένα γραφειάκι εδώ στο κέντρο, θα βάλουμε γραφεία, μερικούς υπολογιστές και θα στήσουμε και ένα πρόχειρο στούντιο με μια κάμερα. Να μπούμε και στο οικονομικό τώρα. Όλο αυτό το εγχείρημα, πέρα από τους μισθούς που ευελπιστώ θα βγαίνουν από τη διαφήμιση, θα έχει λειτουργικά έξοδα γύρω στα 1500 ευρώ το μήνα, συν τα χρήματα για την οργάνωση. Πόσα μπορείτε να βάλετε;
– Δεν σας κατάλαβα…
– Λέω, πόσα χρήματα μπορείτε να βάλετε…
– Συγγνώμη, παρεξηγήσατε. Εγώ δεν θέλω να βάλω, θέλω να βγάλω…
– Δηλαδή;
– Τι δηλαδή; Θέλω να δουλεύω και να πληρώνομαι, έτσι είναι οι σχέσεις εργασίας. Θα δουλεύω και θα πληρώνω και από πάνω;
– Σοβαρά δεν μπορείτε να βάλετε τίποτα;
– Αν επιμένετε, τους καφέδες που πίνουμε μετά χαράς!
Σκηνή έκτη. Εσωτερικό πλάνο. Απόγευμα. Γραφείο εφημερίδας.
(ο υποψήφιος εργοδότης καπνίζει πούρο και ψαχουλεύει τα χαρτιά επάνω στο γραφείο, ύστερα βολεύεται στην δερμάτινη πολυθρόνα και ξανανάβει το πούρο που στο μεταξύ έχει σβήσει. Φυσάει τον καπνό προς την κατεύθυνση του υποψήφιου συντάκτη…)
– Έχουμε ξαναδουλέψει μαζί βλέπω στο βιογραφικό σας.
– Ναι, πριν πολλά χρόνια, αλλά δεν σας έλεγαν Ελευθερίου τότε…
– (χωρίς να απαντήσει στη σπόντα)… και βλέπω ότι αμέσως μετά πήγατε σε μια τοπική εφημερίδα. Καλά, φύγατε από μια εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας για να πάτε σε μια τοπική;
– Είχε ένα βασικό πλεονέκτημα.
– Η τοπική; (απαξιωτικά)
– Ναι, η τοπική.
– Και ποιο ήταν αυτό;
– Πλήρωνε!
– (δεν απαντά ούτε στη δεύτερη σπόντα) Για να φύγατε πάει να πει ότι δεν ήσασταν καλός δημοσιογράφος και…
– Συγγνώμη, για να με προσβάλλετε με φωνάξατε; Για να έχετε στα χέρια σας ένα βιογραφικό με 22 χρόνια προϋπηρεσίας, πάει να πει ότι μάλλον ήμουν και εξακολουθώ να είμαι καλός δημοσιογράφος. Δεν με έπαιρναν για πλάκα όλοι αυτοί στις δουλειές τους. Και κάτι άλλο: Λάθος ψευδώνυμο διαλέξατε. Το Ελευθερίου δεν σας πηγαίνει καθόλου.
– Για τα ραντεβού το χρησιμοποιώ μόνο, καταλαβαίνετε…
– Καταλαβαίνω πολύ καλά, με το κανονικό σας όνομα δεν θα ερχόμουν. Αλλά επιμένω, δεν σας πάει το Ελευθερίου.
– Γιατί;
– Έχετε κάνει φυλακή.
Σκηνή όγδοη. Εσωτερικό πλάνο. Βράδυ. Μπαρ.
– Καλώς τον. Δεν σε βλέπω καλά. Από πού έρχεσαι;
(Ο νεοεισελθείς κάθεται στη μπάρα και ανάβει τσιγάρο. Τραβάει μια γερή ρουφηξιά, ύστερα φυσάει τον καπνό προς τα πάνω και χαμογελάει)
– Από ραντεβού για δουλειά.
– Κατάλαβα… (του βάζει ένα ουίσκι με πάγο). Σ’ ακούω…
Από τα ηχεία ακούγεται η φωνή του Αγγελάκα:
«Τώρα θυμώνεις, ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.
Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.
Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.
Δεν πειράζει που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά:
Ο χαμένος τα παίρνει όλα».
Fade out.
Share on Google Plus

About bratsolis@yahoo.gr

Είμαστε Καθημερινά μαζί σας και Θέλουμε την Κρίση, την Κριτική, την Συμβολή την Υπόδειξη και τη Συμμετοχή σας.Το Portal μας typospor.gr είναι Ανοικτό σε όλους σας."Συνεχίζουμε να συντονιζόμαστε μαζί σας."Με το Μεράκι,την Ορμή και την “Τρέλα” του 1998.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου