Τι είναι το «Vox Lux»; Θα μπορούσαμε άραγε να μιλήσουμε – επιτέλους, σε Φεστιβάλ είμαστε! – για «αταξινόμητη» ταινία;
Ο Κέβιν Κορμπέτ σκηνοθετεί τη δεύτερη ταινία του και ξεκινά σε ζοφερό τόνο: Ένας μαθητής γυμνασίου μπαίνει στη τάξη του και «γαζώνει» καθηγήτρια και μαθητές. Μια κοπέλα τραυματίζεται σοβαρά αλλά επιβιώνει.
Συνθέτει ένα τραγούδι παρέα με την αδελφή της, και το παρουσιάζει στην ενορία της πόλης, μπροστά σε ένα κοινό συντετριμμένο από τη τραγωδία. Και σύντομα γίνεται ποπ σταρ. Ενήλικη πια (εδώ έρχεται η Νάταλι Πόρτμαν) έχει να αντιμετωπίσει τις ιδιοτροπίες του μάνατζερ της (Τζουντ Λο) αλλά και την εχθρότητα μιας κοινωνίας που πλέον δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τους συνεχείς μετασχηματισμούς της ποπ κουλτούρας.
Μοιάζει με σάτιρα, αλλά δεν ξέρεις αν πρέπει να συγκινηθείς ή να βάλεις τα γέλια με αυτό το φιλμ που είναι πότε πομπώδες και πότε κιτς, πότε δεικτικό και πότε γελοίο, δκαπράνοςχως ποτέ όμως να εκτροχιάζεται.
Μία «καλτ» ταινία
Ο Κορμπέτ θέλει να στήσει μια «καλτ» ταινία, θέλει να ερεθίσει τις αισθητικές προσλαμβάνουσες ενός κοινού που δεν συνηθίζει τέτοια (γι αυτό άλλωστε και επιλέγει μεγάλους σταρ, για να προσελκύσει αυτό ακριβώς το κοινό – υπάρχουν και καλύτεροι ηθοποιοί εκεί έξω αλλά δεν είναι τόσο γνωστοί!) αλλά δεν έχει και τα κότσια να τραβήξει μέχρι τέλους τα όρια των συμβάσεων του. Α, να πούμε πως ακούμε και τη φωνή του Γουίλεμ Νταφόε που αφηγείται ό,τι δεν προλαβαίνει να καλύψει η ταινία μέσω φλας-μπακ.
Ο Νταφόε είναι επισης ο πρωταγωνιστής στη νέα ταινία του Τζούλιαν Σνάμπελ «At eternity’s gate» ενσαρκώνοντας τον Βαν Γκογκ. Το καστ είναι σπουδαίο: Ο Όσκαρ Άιζαακ υποδύεται τον Πολ Γκογκέν ενώ το συμπηρωνουν οι Μαντς Μίκελσεν, Εμανουέλ Σενιέ και Ματιέ Αμαλρίκ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά γοητευτικό. Ο Σνάμπελ (ζωγράφος ο ιδιος που, όποτε επιλέγει να ασχοληθεί με το σινεμά, στήνει μονάχα πορτραίτα καλλιτεχνών) χωρίζει το κάδρο στα δυο (το πάνω μισό νετ, το δεύτερο μισό θολό), και φτιάχνει μια ταινία που απέχει από την αγιογραφία.
Έχει μέσα του μεγάλη αγάπη για το αντικείμενο του, τούτο το ξεχωριστό φιλμ. Και, κατά τη γνώμη μας, έχει και μια ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στα βραβεία. Ο δε Νταφόε είναι σπουδαίος: η ερμηνεία του είναι και το κέντρο βάρους της ταινίας, σχεδόν η ραχοκοκαλιά της. Να θυμίσουμε πως το σινεμά έχει απασχοληθεί πολλές φορές με την περίπτωση του Βαν Γκογκ.
Η συγκεκριμένη ταινία δεν έχει και πολλά να προσθέσει στο αναπάντητο αίνιγμα της ζωής του. Αλλά θα ήταν ψέμα να πούμε πως δεν έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
πηγη : kanaliena.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου