Το πρωτο μερος της ταινιας για τον Τσε Γκεβαρα με τιτλο "the Argentine" ειναι μια πολυ ενδιαφερουσα ταινια ,αποτελωντας συναμα μια πολυ επιτυχηνενη προσπαθεια κινηματογραφικης απεικονισης - βιογρφιας μιας προσωπικοτητας του εικοστου αιωνα που εχει παρει πλεον μυθικες διαστασεις.
Παρολα αυτα η ταινια βλεπεται με ενδιαφερον καθως εκτυλισεται με διαρκη φλας μπακ σε δυο επιπεδα. Παρκολουθει σε ασπρομαυρο φιλμ την ομιλια του "κομανταντε" στον Ο.Η.Ε. ενω σε εγχρωμο φιλμ βλεπουμε την πορεια των συντροφων του Φιντελ Καστρο στην κουβανικη επανασταση ,πορεια οπου συμμετεχει κι ο νεαρος Αργεντινος γιατρος Ερνεστο Γκεβαρα (και παρα το προβλημα ασθματος που ειχε)οπου διαμορφωνεται ως ηγετικη μορφη της επαναστασης.
Παραλληλα παρουσιαζεται κι η υστερηση και φτωχεια απο την οποια μαστιζονταν η Κουβα απο την δικτατορια του Μπατιστα. Πολυ καλη η επιλογη και ερμηνεια των ηθοποιων που υποδυονται τον Τσε ,τον Φιντελ και τον Ραουλ Καστρο οσο και τον Σιενφουεγκος αντιστοιχα.
Επισης ιδιαιτερα επιτυχημενη η χρηση της Ισπανικης γλωσασς συμβαλει στην ρεαλιστικοτερη μορφη της ταινιας .
Παρα τις τυχον ενστασεις για την μυθοποιηση του Τσε η ταινια με την εναλλαγη των εικονων απο ασπρομαυρο κι εγχρωμο φιλμ συμβαλει στην θεαση της ταινιας με ενδιαφερον καθως παραλληλα δινει μια ντοκυμανταιριστικη διασταση. Αναμενω νε ιδιαιτερο ενδιαφερον το δευτερο μερος της ταινιας για τον Τσε Γκεβαρα που λεγεται"the ,Guerilla ".
(αξιολογηση 8,5 στα 10 )
Ένα λοιπόν λαμπρό παράδειγμα, ενός οραματιστή που αγωνίστηκε εναντίον της τυραννίας είναι ο Τσε Γκεβάρα. Πράγματι ο σκηνοθέτης Steven Soderbergh στο φεστιβάλ των Καννών πρότεινε μία κινηματογραφική ταινία που προβάλλει το βίο και τα έργα αυτού του μυθικού προσώπου με τον τίτλο Che. Καθώς όμως η ταινία ήταν συνολικής διάρκειας 4:15 ώρες, κάτι που καθιστά την προβολή της δύσκολη σε μία αίθουσα, το έργο χωρίστηκε σε δύο μέρη: Το πρώτο φέρει το τίτλο The Argentine ενώ το άλλο The Guerilla. Αν και το έργο είναι βιογραφικό, ωστόσο ο Soderbergh δεν αρέσκεται στο να κάνει μία αναπαράσταση του βίου του προσώπου. Εξάλλου τα πεπραγμένα του Τσε είναι σχεδόν ένα πρόσχημα για να προβάλλει τους αγώνες του στο πλευρό του Φιντέλ Κάστρο εναντίον ενός τυραννικού καθεστώτος που ευνόησε η CIA. Θα μπορούσαμε να προσάψουμε σ`αυτό το έργο την εξύμνηση και την
εξιδανίκευση του πρωταγωνιστή αν δεν λαμβάναμε υπ`όψιν μας ότι ο σκηνοθέτης θέλει να προβάλλει τα ιδανικά της επανάστασης κι όχι αποκλειστικά την ζωή του ήρωα. Ο θεατής οφείλει να λάβει υπ`όψιν του το πλαίσιο στο οποίο εξελίσσονται τα γεγονότα, δηλαδή να σκεφθεί την Κούβα στη δεκαετία του 50 και του 60, αν θέλει να καταλάβει πώς και γιατί ο Τσε Γκεβάρα έγινε ένα είδωλο στη νεολαία των δεκαετιών του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και του οποίου ο απόηχος φτάνει ως τις ημέρες μας. Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται σε δύο παράλληλα επίπεδα: Την ομιλία τον ΟΗΕ και τα γεγονότα που εξελίσσονται. Το μεν πρώτο επίπεδο προβάλλεται σε ασπρόμαυρη εικόνα ενώ το δεύτερο σε έγχρωμη. Πρόκειται για μια πετυχημένη ενέργεια του σκηνοθέτη καθόσον στις έγχρωμες εικόνες προβάλλεται ο βίος του πρωταγωνιστή ενώ οι ασπρόμαυρες εκφράζουν τον απόηχο αυτών. Τα χρώματα και τα σκηνικά συμπληρώνουν το συγκινησιακό τόνο του σκηνοθέτη, καθόσον οι δύσκολες στιγμές των πρωταγωνιστών τοποθετούνται σε σκοτεινόχρωμα πλαίσια, ενώ τα φωτεινά σκηνικά εκφράζουν την ελπίδα και τον ενθουσιασμό. 
Ζώντας σε μία εποχή ανακατατάξεων και αμφισβήτησης όρων και εννοιών πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε η κοινωνική πρόοδος, το έργο Che μας υπενθυμίζει την ύπαρξη των ιδανικών που ενσωματώθηκαν σε μεγάλες μορφές χάρις στις οποίες μπορεί να στηριχθεί κανείς και ν`αψηφήσει κάθε είδους πρόκληση χωρίς να δέχεται μοιρολατρικά τετελεσμένα γεγονότα.
πηγη : cine.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου