Οσο ακόμη κρατά ο καλός καιρός και οι λιακάδες του Οκτωβρίου, σας προτείνω μια θαυμάσια εκδρομή στις δυτικές ακτές της Βόρειας Εύβοιας, εκεί όπου το δάσος κατεβαίνει από το βουνό και σμίγει με τη θάλασσα.
Μετά από μια άκρως ορεινή διαδρομή που διατρέχει τον κορμό της κεντρικής Εύβοιας, ο δρόμος αρχίζει να κατηφορίζει με άνετες και γρήγορες στροφές προς τα παράλια του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου. Πριν καλά - καλά το καταλάβεις θα δεις εκεί, πίσω από τις πευκοβελόνες και τα λιόδεντρα, το γαλάζιο της θάλασσας να διαχέεται και να καταλαμβάνει τον προς ανατολάς ορίζοντα.
Φτάνοντας στο ακροθαλάσσι ο δρόμος διχάζεται. Ενα παρακλάδι του φεύγει νότια με κατεύθυνση προς την πιο νησιώτικη πολιτεία της Εύβοιας που δεν είναι άλλη από τη Λίμνη. Με την περιοχή αυτή έχω ασχοληθεί εκτενώς σε παλαιοτέρα άρθρα μας. Αυτήν τη φορά θα προτείνω να ακολουθήσετε τον παραλιακό δρόμο που τραβά προς τα Λουτρά Αιδηψού.
Η ενδιαφέρουσα αυτή διαδρομή τρέχει κατά μήκος της πευκοσκέπαστης ακτής του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου δίνοντας την ευκαιρία για πολλές στάσεις. Aν ο καιρός παραμένει ζεστός, μπορείτε να κολυμπήσετε σε απίστευτες μοναχικές ακρογιαλιές, να περιηγηθείτε σε εγκαταστάσεις ρημαγμένων μεταλλευτικών εγκαταστάσεων, να δείτε ιαματικές πηγές που αχνίζοντας χύνονται στη θάλασσα!
Επιπλέον, παρεκκλίνοντας λίγο από την πορεία σας και με διάθεση ορεινή μπορείτε, διατρέχοντάς ελάχιστα χιλιόμετρα μέσα σε μια ακόμη ανέγγιχτη ορεινή φύση, να προσεγγίσετε μικρούς καταρράκτες, ιστορικά μοναστήρια και να περπατήσετε κάτω από τη σκιά πυκνόφυτων ελατόδασων!
Πάμε λοιπόν Βόρεια Εύβοια βάζοντας τα πράγματα σε μια ταξιδιωτική σειρά!
Χρόνια, πλάι στο δάσος, πάνω στο κύμα
Αν σας κούρασε το ταξίδι και η μέρα είναι ζεστή, η καλύτερη ιδέα είναι να σταματήσετε στην παραλία της Σηπιάδας, γνωστή και σαν «ακτή Κοχύλι». Το όμορφο αυτό -δημοφιλές το καλοκαίρι- ακρογιάλι απλώνεται σε μήκος περίπου 1.500 μέτρων και είναι ορατό από τον δρόμο. Θεωρείται από τις καλύτερες παράλιες της περιοχής. Καθώς είναι στρωμένο με βότσαλο και χαλίκι, δεν το πιάνει συχνά ο άνεμος, ενώ τα νερά του δεν είναι ιδιαίτερα βαθιά.
Νοτιότερα απλώνεται ο παραθαλάσσιος οικισμός Χρόνια, ένα χωριό που δημιουργήθηκε το 1926 από Μικρασιάτες πρόσφυγες, στους οποίους μοιράστηκαν αγροτικοί κλήροι στη γύρω περιοχή. Σε μικρή απόσταση από τον σημερινό οικισμό έχει εντοπιστεί από την αρχαιολογική υπηρεσία συνοικισμός ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων.
Ροβιές, ανάμεσα στη θάλασσα και στον ελαιώνα
Συνεχίζοντας την προς νότο πορεία μας θα βρεθούμε εύκολα στον παραλιακό χωριό Ροβιές που απλώνει τις αραιές γειτονιές του εκεί όπου το κατάφυτο Τελέθριο όρος σβήνει ομαλά προς τη θάλασσα. Αν και η περιοχή -σύμφωνα με ενδείξεις- κατοικείται από την προϊστορική εποχή, είναι βέβαιο πως εδώ βρισκόταν η αρχαία πόλη Οροβιαί και το μαντείο του Σελινούντιου Απόλλωνος τα οποία, σύμφωνα με αφήγηση του Θουκυδίδη, καταστράφηκαν από σεισμούς και παλιρροιακά κύματα που έπληξαν την περιοχή κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου.
Το χωριό σήμερα κατοικείται από ντόπιους, αλλά και πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη που ήρθαν μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Το παραλιακό μέτωπο μπροστά από το χωριό είναι κατάλληλα διαμορφωμένο για οικογενειακές διακοπές.
Σε μικρή απόσταση από την ακτή υπάρχουν ξενοδοχεία, μικρά συγκροτήματα ενοικιαζόμενων δωματίων, καφέ και ταβέρνες. Το βολικό αυτό, αλλά κάπως άναρχα αναπτυγμένο σκηνικό εξυπηρετεί όσους θέλουν να τα έχουν όλα δίπλα τους χωρίς να χρειάζεται να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις.
Στο νότιο μέρος του οικισμού διακρίνονται οι παλιές εγκαταστάσεις του εργοστασίου χαρτοποιίας «Οροβιαί» των αρχών του 20ού αιώνα. Σήμερα μέρος τους χρησιμοποιείται ως ελαιοτριβείο. Ολόγυρα η ήπια φυσιογραφία καλύπτεται από πευκώνες, αλλά και ελαιώνες που παράγουν την περιζήτητη τοπική ελιά, μια περιοχή που αξίζει να την εξερευνήσει κανείς.
Ο μεσαιωνικός πύργος που έγινε κατοικία
Χτισμένος το 1256 από τον Φράγκο Γουλιέλμο Β΄ Βιλεαρδουίνο ο μεσαιωνικός πύργος στις Ροβιές αποτελεί σήμερα σημαντικό ιστορικό αξιοθέατο και σίγουρα αξίζει να τον αναζητήσετε. Θα τον δείτε να ξεχωρίζει μέσα στον σύγχρονο και όχι ιδιαίτερα κομψό πολεοδομικό ιστό του παραθεριστικού χωριού.
Η χρήση του πύργου στη μακραίωνη ιστορία του ήταν πολυποίκιλη. Κάποια εποχή χρησίμευε ως παρατηρητήριο για προστασία από τους πειρατές. Οταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Εύβοια έγινε το διοικητήριο του Τούρκου πασά και ίσως και η κατοικία του. Με την αποχώρηση των Οθωμανών ο πύργος πουλήθηκε σε ντόπιο τσιφλικά, ο οποίος τον ανακαίνισε και τον επέκτεινε για να χρησιμεύσει ως κατοικία.
Το 1930 το μεσαιωνικό κτίσμα πέρασε στα χέρια νέου ιδιοκτήτη, ο οποίος επίσης έκανε αλλαγές στο εξωτερικό του, αλλά και στην εξωτερική του εμφάνιση.
Δαντέλα από πεύκα και βότσαλα
Βόρεια και νότια από τις Ροβιές απλώνεται μια θαυμάσια ακτογραμμή που κρύβει στον κόρφο της μερικές εκπληκτικές παραλίες. Η πιο δημοφιλής από αυτές είναι το ακρογιάλι «Αράκλης» ή «Ηράκλης» όπως αναφέρουν και οι κατατοπιστικές ταμπέλες στον κεντρικό δρόμο. Σε κάποια σημεία αυτής της μοναδικής σε ομορφιά ακτογραμμής, τα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα δημιουργώντας μεγάλες φυσικές ομπρέλες που θυμίζουν τα παρθένα ακρογιάλια των Σποράδων ή της Χαλκιδικής.
Αν ακόμη το επιτρέπει ο καιρός, τολμήστε μια βουτιά στην πραγματικά πεντακάθαρη θάλασσα για χαλάρωση ή απολαύστε έναν όμορφο περίπατο μέσα στο δάσος και πλάι στο κύμα. Δυστυχώς και σε αυτόν τον υπέροχο τόπο, οι ανθρώπινες παρεμβάσεις είναι αρκετές και εντοπίζονται κυρίως σε αυθαίρετα κτίσματα που έχουν ξεφυτρώσει επάνω στη θάλασσα, στην αποψίλωση του δάσους και στις κακοποιήσεις ρεμάτων.
Επιπλέον υπάρχουν και οι κακομαθημένοι Ελληνες που έχουν συνδέσει το ελεύθερο κάμπινγκ με την έννοια του «τσιφλικιού» στήνοντας μόνιμα σκηνές - διαμερίσματα στα πιο όμορφα σημεία με σκοπό την οικειοποίησή τους, μολύνοντάς ταυτόχρονα την περιοχή με τα ανυπόφορα σκουπίδια τους.
Ηλια, το ψαροχώρι με τις ιαματικές πηγές
Ανάμεσα στις Ροβιές και στα Λουτρά Αιδηψού, 22 χλμ. βόρεια της Λίμνης, σε ένα χαρακτηριστικό γύρισμα της ακτής θα δούμε το χωριουδάκι Ηλια να αραδιάζει τα σπίτια του κατά μήκος της βοτσαλωτής παραλίας. Από ψηλά η εικόνα δείχνει ειδυλλιακή, ιδίως αυτήν την εποχή. Βέβαια και εδώ δεν λείπουν οι άστοχες κατασκευές και παρεμβάσεις που δεν συνάδουν με τα μέτρα του τοπίου, όμως αυτή είναι μια πραγματικότητα που δυστυχώς τη συναντάμε σχεδόν παντού στην Ελλάδα. Ο παραλιακός δρόμος «τρέχει» κατά μήκος της ακτής ώς το μικρό λιμάνι που δένουν οι ψαρόβαρκες.
Στη νότια πλευρά της ακρογιαλιάς υπάρχει μια θερμή ιαματική πηγή πλούσια σε χλωριονατριούχα και άλλα χημικά στοιχεία, που χύνεται στη θάλασσα μέσα σε ένα σύννεφο υδρατμών. Σε αυτό το σημείο που τα νερά (η θερμοκρασία του νερού της πηγής στο σημείο που αναβλύζει είναι 60 βαθμοί Κελσίου) είναι πιο ζεστά θα δείτε να κολυμπούν ακόμη και τον Νοέμβριο!
Τρομερή θέα στο δρόμο για Αϊ-Γιώργη
Μια όμορφη ορεινή διαδρομή με πολλές όμως στροφές (9 χλμ., τα μισά σε άσφαλτο τα υπόλοιπα σε βατό χωματόδρομο) είναι αυτή που θα σας οδηγήσει από τα Ηλια στο γυναικείο μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου, κτισμένο από τον 13ο αιώνα σε κατάφυτη θέση, 550 μέτρα ψηλά στη ράχη του Τελέθριου όρους.
Από εδώ θα έχετε μια θαυμάσια άποψη σε όλο σχεδόν το νότιο τμήμα του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου, αλλά και στα αντικρινά βουνά της Στέρεας Ελλάδας.
Για τους πεζοπόρους να προτείνουμε τη διαδρομή στη ράχη του Τελέθριου όρους που οδηγεί στους κρυφούς καταρράκτες του ρέματος Δαφνοκούκι.
Αν και το μονοπάτι έχει καθαριστεί, η περιοχή είναι δύσβατη και εύκολα θα χάσετε τον προσανατολισμό σας αν δεν έχετε κάποιον μαζί σας που να γνωρίζει τα κατατόπια.
Θαύματα της ευβοϊκής φύσης
Μια άλλη επίσης ορεινή οδική εξόρμηση που θα σας προτείνουμε είναι προς τα ορεινά της περιοχής με κατάληξη τον καταρράκτη του Δρυμώνα. Εδώ θα φτάσετε ακολουθώντας τον επαρχιακό ασφάλτινο δρόμο που οδηγεί στα ορεινά χωριά της βόρειας Εύβοιας Δρυμώνα και Κερασιά που βρίσκονται ανάμεσα στα βουνά Καβαλάρης και Ξηρόν Ορος. Κοντά στο χωριό Δρυμώνας σε μια κατάφυτη μασχάλη του βουνού βρίσκεται το αξιόλογο μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ (14ος αιώνας).
Συνεχίζουμε την ανάβαση που κινείται σε ελατοσκέπαστη ράχη, σε υψόμετρο 700-800 με αρκετές κλειστές στροφές. Σε ένα χαρακτηριστικό σημείο του δρόμου -υπάρχουν κατατοπιστικές πινακίδες - θα αφήσετε το όχημά σας και θα περπατήσετε σε καλό μονοπάτι με ξύλινη κουπαστή για 10 λεπτά. Στο τέλος της διαδρομής θα δείτε τον καταρράκτη του Δρυμώνα να σκορπά τα νερά του από ύψος 15 μέτρων.
Αν έχετε χρόνο συνεχίστε ώς το χωριό Κερασιά όπου έχουν βρεθεί υπολείμματα απολιθωμένου δάσους ηλικίας 10-25 εκατομμυρίων χρόνων και τμήματα σκελετών άγριων ζώων που ζούσαν εδώ εκείνη τη μακρινή εποχή! Τα ενδιαφέροντα αυτά ευρήματα μπορείτε να τα δείτε στο μουσείο απολιθωμάτων που βρίσκεται στο χωριό. (Ωρες λειτουργίας καθημερινά 10.00 - 14:00 & 17:00 - 20:00 εκτός Δευτέρας. Λόγω της πανδημίας του κορονοϊού το μουσείο ενδέχεται να είναι κλειστό, γι’ αυτό επικοινωνήστε με τον Δήμο Μαντουδίου -Λίμνης – Αγίας Αννας στο τηλέφωνο 22270 – 61220).
Για να έχετε μια εικόνα της πολύ όμορφης αυτής ορεινής αυτής διαδρομής να υπολογίζετε Ροβιές - καταρράκτης Δρυμώνα 20 χιλιόμετρα και Ροβιές - Κερασιά 26 χλμ.
Προτεινόμενα σημεία διαμονής
● Χρόνια: Σε ελάχιστη απόσταση από τη θάλασσα, σε ένα καταπράσινο κτήμα κτισμένο με σεβασμό στο περιβάλλον και στην ντόπια αρχιτεκτονική θα βρείτε το εξαίρετο «Αστρολάβος». Τα 10 επιπλωμένα διαμερίσματα (40 τ.μ και 60 τ.μ) είναι πλήρως εξοπλισμένα και έχουν δική τους άνετη βεράντα που βλέπει στη θάλασσα. Στα συν το εξαιρετικό πρωινό, η υποδειγματική φιλοξενία και η λήψη με μεγάλη σχολαστικότητα όλων των απαραίτητων μέτρων που έχει θεσπίσει η πολιτεία για την αντιμετώπιση της πανδημίας τηλ. 22270 32412.
● Ροβιές: Σε ένα ειδυλλιακό τοπίο με λόφους που σκεπάζουν αιωνόβιες ελιές έχει κτιστεί με ιδιαίτερο σεβασμό στο περιβάλλον το μικρό ξενοδοχείο «Ελαιώνας». Από τα δωμάτιά του θα αγναντεύετε το λαδοπράσινο χαλί του ελαιώνα και τον γαλάζιο ορίζοντά του Ευβοϊκού κόλπου. Σε συνεννόηση με τους υπευθύνους του ξενοδοχείου μπορείτε να πραγματοποιήσετε διάφορα εναλλακτικά σπορ όπως πεζοπορία και ορεινή ποδηλασία, τηλ. 22270 71619.
📍 Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης / viewsofgreece.gr/ efsyn.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου