27/5/21
ΣΥΝΕΧΈΙΑ ΑΠΟ 1981....απλώς να συστηθεί!
Μένω καθιστός για ώρα, μέχρι να συνειδητοποιήσω καλά τι είδαν τα μάτια μου πριν από λίγο....
Ο
τύπος είχε χαράξει με λευκό μολύβι, μια γραμμή που απείχε 71 εκατοστά
από κάθε μεγάλη σπόντα του μπιλιάρδου, και κεντουσε επάνω σε ένα
κομματάκι της που δεν ήταν ούτε 30 εκατοστά.....
Είχα ζήσει
την χρυση εποχή του ελεύθερου στην Αθήνα, την τέχνη των δικών μας
ζωγραφων που χόρευαν τρεις μπάλες στην γραμμή της μεγάλης γωνίας, και με
άφηναν άυπνο όλο το βραδυ....
Όμως αυτό ήταν κάτι αλλο, πολύ πιό λεπτομερές και προχωρημενο, που έπρεπε να το δω για να το πιστεψω .
Νυχτωσε, για κάποιο λογο ο κόσμος στην
Ακαδημία αλλάζει , και ο μέσος όρος ηλικίας πέφτει αρκετά ...
Τις καλοκαγαθες φάτσες του μεσημεριού διαδέχονται πιο περπατημενες... φάτσες που κόβουν κίνηση!
Ένας
ευγενέστατος βετεράνος που ήταν θεατής στο ....σόου μου, μου ζητά, εάν
δεν μου κάνει κόπο, εάν μου είναι εύκολο, και εάν έχω την διαθεση , να
παίξουμε μια παρτιδα "ελεύθερο".
Δεν ξεχνώ ότι το τρένο δεν δουλεύει όλη την νύκτα, αλλά και δεν μπορώ να αντισταθώ στην πρόσκληση!
Με νοήματα συμφωνούμε να μην παίξω με τις μπάλες κοντά....
Σε
λίγα λεπτά έχει μαζευτει κόσμος γύρω από το τραπέζι, και δεν είμαι
σίγουρος γιατι. Μάλλον είναι αυτοί που βαρέθηκαν το τέλειο παιχνίδι του
Edelin, και απολαμβάνουν τις αφρατες ανοικτές μου, το γιαλισμενο ματι
και το τσαγανό που θύμιζε μπιλιάρδο γυμνασιοκοπάνας στα Πατησια ...
Δεν
υπάρχει αλλος κόκορας στο κοτέτσι και αποφασίζω να τολμήσω εγώ την
παρασταση... Τους αρέσω πολύ, μου αρέσει ο ενθουσιασμός τους τόσο που
είμαι έτοιμος να υποκλιθω μετά την τελευταία καραμπόλα!
Δεν
ξέρω αν έχετε ξαναδεί...σοουμαν να περνά απο το ταμείο μετά το τέλος της
παραστασης... Η χρέωση δεν ήταν καταστροφική... ελάχιστα πιο πάνω από
τις Ελληνικές τιμές, την στιγμή που το κόστος ζωής εκεί ήταν κοντά στο
τριπλάσιο...
Μπονουί, πετετρ α ντομάν, και κάτι τετοια, και
σε τρία λεπτά είμαι στο μετρό αποφασισμένος να δοκιμάσω το κόλπο των
δωρεάν διαδρομων!
Μπάρες, αυτόματες πορτες, παρακολουθω με
κοφτες ματιές δεξιά-αριστερά τις κινήσεις των εξωτικων τύπων από τις
αποικίες, δεν έχουμε ακόμα τέτοια στην Αθήνα....Και ενώ αυτοί οι τύποι
σουλατσαρουν δήθεν αδιαφορα, μαλλον επειδη κάποιος ή κάτι τους
παρακολουθεί, ξαφνικά, σαν να δοθηκε το μυστικο σύνθημα, πηδούν
ομαδικα σαν τις ακριδες, επάνω από τις μπαρες προς την ελευθερία των
διαδρομών!
Μαζί τους και εγώ, με ξυνισμενο ύφος, σε στυλ
"...εμείς παλιά στο Παρισι...." και την σιγουριά, ότι κανείς δεν θα
καταλάβαινε ότι ήμουν πρωταρης !
Από το μετρό στο τρένο για το
Villiers le Bel, κάθε βράδυ γύρω στα μεσάνυκτα, πάντα με το σύστημα των
ελεύθερων διαδρομών, και πάντα με ένα τελικό τροχάδην 1000 μέτρων μέχρι
το σπίτι της Κατρίν, όπου 1000 αγριοσκυλα με γαυγιζαν μέχρι να φτάσω,
μέσα στην απόλυτη ερημιά του χωριού...
Σε ποιον να έλεγα και
να με πίστευε, ότι στην Αθήνα ο κόσμος ετοιμαζόταν τέτοια ώρα για έξοδο
καθημερινής, ότι στις 4 το πρωί οι δρόμοι είναι μποτιλιαρισμενοι και δεν
βρίσκεις τραπέζι στα εστιατόρια.....συγγνώμη , ρεστοράν ήθελα να πω...
Να τονίσω, οτι σε όσα σπίτια και αν μείναμε, ο Σταμάτης έπεφτε για ύπνο με την δυση του ήλιου!
Χωρίς υπερβολες...
Κάθε
βράδυ ομως που γυρνούσα πτώμα από την κουραση, ξυπνούσε ο άνθρωπος και
χωρίς κουβέντα μου ετοίμαζε φαγητό, ομελετες τυριά, σαλαμια,
ψωμια....Φίλος, όχι αστεία....
Και κάθε πρωι η ίδια ρουτινα...
Ξυπνημα
νωρίς, καλό πρωινό, γιατι στις 11 θα πρεπει να... ανοίξω τις
Ακαδημιες!Ναι, τις Ακαδημίες, γιατί κάθε μερα ξεκινούσα από την... πόρτα
του Κλισί, σαν μαραμενος μαϊντανός στο πεζοδρόμιο, μήπως κάποιος με
λυπηθεί και με βάλει μέσα ....
Άλλες φορές ξεκινουσα από
την... πόρτα της Ακαδημίας του Saint Denis Sebastopol, όπου την
χυλόπιτα μου την έριχνε ο ίδιος, η αυτού εξοχοτης του Egidio Vierat, του
Πορτογάλου 3σποντιστα που, εκτός από την Εθνική της χώρας του, έπαιξε
και στης Γαλλίας , ήταν δε υπεύθυνος του κλαμπ, γκρουπιέρης τού εκεί
multicolore.
Όπως στο..... πεζοδρομιο του Κλισί, έτσι και στον όροφο του Saint Denis δοκίμαζα δύο κασέτες!
Η μια του δήθεν πρωταθλητή τζουνιορς Ελλάδος, και η άλλη του... Νίκου Ξανθοπουλου!
Ή
απόρριψη από πλευράς του εκκεντρικου έως και για δεσιμο Vierat, ήταν
άμεση.....Κοιτάζοντας με έντονα και επιμονα στα ματια, άπλωνε στην
ατμόσφαιρα εκείνο το ... εκσκιουζέ μουά , μεε..... ΤΕΛΟΣ.
Χρόνια
μετά είμασταν αντίπαλοι και φίλοι τόσο, που οι παλιοί έλεγαν ότι δεν
είχαν ξαναδεί άνθρωπο να μπορει να συνεννοηθεί με τον Egidio ,για τον
οποίο
λιγοι ήξέραν ότι ηταν ο σχεδιαστής του Europa master
της Chevillotte, του 2001 της Bretton , και άλλων φουτουριστικων
μοντέλων μπιλιάρδου που εξακολουθούν μετά από 25 χρόνια να πουλούν
σήμερα!
Άρρωστος με το ποδόσφαιρο της Πορτογαλίας, με ακραίες
απόψεις για τον Εουσεμπιο, ειναι στην ουσία ο διαχρονικος πρωταθλητής
και ο ντιζαινερ που έκανε αποψη το απαγορευμένο μέταλλο , στα μπιλιαρδα
της νέας εποχης....
Και μόνο όμως που έβλεπα σε αφίσες
κολλημένες στα μπιλιαρδικά στέκια, ότι μόλις μια εβδομάδα πριν, στο
Saint Denis, έπαιξε με τον Ceulemans αγωνα- -πρόκληση , 500 τρισποντες
καραμπόλες και εγω ούτε να μπω δεν αξιώθηκα, μου ερχόταν αποπληξια ....
Στην
Ακαδημία της Wagram πήγαινα καθημερινά, μάλιστα τώρα είχε προστεθεί στο
σόου και άλλος ενας μετρ κοπτικης-ραπτικής των παιγνιδιων μπιλιάρδου με
χαρακτικους περιορισμους... Ο George Bourezg ....
Όμως σήμερα θα ηταν η μέρα μου στο Clichy!
Ένας
ηλικιωμένος κύριος με γυαλια και πολύ προσεγμένη εμφάνιση, μετριου
αναστηματος, βγαίνει από την πόρτα της Ακαδημίας και με ρωτά με
λεπτοτητα εάν είμαι Έλληνας, εάν θα μείνω πολύ καιρό στην Γαλλία, εάν,
εάν.....
Ο λόγος που καταλαβαίνω πολύ καλα τι με ρωτά, είναι
γιατί ο κύριος Χρήστος ομιλει την καθαρευουσαν! Είναι Έλληνας που έφυγε
μικρός με την οικογένεια του από την Σμύρνη το 1922, και εγώ είμαι
τυχερος που η καθαρεύουσα είναι ακόμα η γλώσσα των εφημερίδων back home !
Ένα
σημερινό παιδί σίγουρα θα τον ρωτούσε ....Πώς είπατε....? κάθε τρεις
λέξεις.... ,κανένα πρόβλημα.ομως για εμάς, τους κολοσσούς του εξαταξίου
Γυμνασίου...
Ό κύριος Χρήστος είναι ο υπεύθυνος του κυλικείου
της Ακαδημίας, με βάζει μέσα, με συστήνει, και πλέον δεν θα έχω
πρόβλημα εισόδου..
Θα μου πει ποτε να έρθω για να δω τους
δύο σπουδαίους Γαλλοαρμενιους πρωταθλητες, τον 3σποντιστα Tachnakian,
και τον φαντεζιστα Mouradian.
Το συνταρακτικό όμως είναι το
ότι θα μου συστήσει τον Roger Conti, 80χρονο πλέον, που περνά από το
Clichy μερικές φορες , για χαρτοπαιγνιο με παλιούς φιλους !
ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
Roger Conti & Francis Connesson
George Bourezg και το βιβλίο του.
Egidio Vierat (με τα μαυρα γυαλια)
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
---------------------------
3/6/21
ΣΥΝΕΧΈΙΑ ΑΠΟ : 1981 .... Με παλιούς φίλους....
Δύο πράγματα ήταν σίγουρα ....
το ένα ,ότι τα χρήματα που είχα μαζί μου για ένα μήνα super eco μπιλιαρδοδιακοπων στο Παρισι , κοντευαν να τελειώσουν...
Το δεύτερο, ότι ακόμα δεν είχα αξιωθεί να δω τον Πύργο του Άιφελ !
Ντροπή
θα μου πείς , το ξέρω , αλλά βλέπεις , ήμουν....ταγμένος! Επρεπε να
μείνω με κάθε θυσια περισσότερο σε αυτήν την πόλη... Εάν βέβαια ηθελα να
γινω κάτι στο μπιλιάρδο κάποτε...
Σε πρώτη φαση ,το πρόγραμμα
λιτότητας κάνει περικοπές στο μοναδικό επί της ουσίας έξοδό μου ,αυτό
του μεσημεριανού φαγητού στο φαστ φουντ της λεωφόρου των Ηλυσίων, αμέσως
μετά το περίφημο καμπαρέ Lido..
Πλεον , μια μεγάλη μπαγκέτα
με τόνο και ελιές από καντίνα που είχα ανακαλύψει στην καθόλου
τουριστική περιοχή της Barbes, θα με κάλυπτε ανετα μέχρι το βράδυ , σε
μια περίοδο που ο Σταμάτης, (αφου η Κατρίν μας ...απέλασε από το σπίτι
της) , είχε ενεργοποιησει για κατάλυμα όλους τους Έλληνες φοιτητές της
πόλης !
Για την διασύνδεση με τους φοιτητές υπεύθυνος ήταν ο Σάκης ,κοινός φίλος μας από την Αθήνα, πρωταρης τοτε
ανταποκριτής
μέσων μαζικής ενημερωσης στο Παρισι .Ειναι ο ίδιος που αφού το 1978 με
είδε να παίζω στο "39" , θεωρησε υποχρεωση του να με πάει για πρώτη φορά
στο Borsalino , και να με συστησει στον Σάββα....
Κινητά, δεν
υπήρχαν τότε ούτε σαν ιδέα, σταθερά δεν είχαμε, και έπρεπε κάθε πρωι
να έχουμε την τελεια συνεννόηση με τον Σταματη , για τό ποιό σπίτι θα
μας φιλοξενούσε το βράδυ, και τι ώρα θα έπρεπε να είμαι εκεί....
Τα
μπιλιαρδικά Γαλλικά μου είχαν βελτιωθεί , αλλά μονον αυτά! Μου ήταν
πολύ δύσκολο μερικές φορές να βρω μια καινούργια διεύθυνση, σε ένα
Παρισι που πεισματικά δεν αρθρωνε αγγλική λέξη !
Δεν μου
φαινόταν αστείο τότε, το ότι τις λίγες γαλλικές λέξεις του ρεπερτορίου
μου , τις έλεγα με την φουλ προφορά του ...δήθεν , μπερδεύοντας ακόμα
περισσότερο τους ντοπιους , που δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί στην
τελική δεν μπορούσα να φτιάξω μια ολοκληρη πρόταση.και να γίνω
κατανοητός!
Ό μέγας φίλος μου με ξαναεσωσε με την εξής σοφιστεία:
Αν χαθείς , ρώτα έναν καστανά , υπαρχουν πολλοί στο Παρίσι, και ολοι είναι Έλληνες!
Μπαμ και κάτω!
Το πιστεύετε ή οχι , δεν ξαναχαθηκα ποτέ !
Πίσω
, στην Ακαδημία της Wagram ,τα φώτα είναι στραμμένα στον George Bourezg
! Στην μπιλιαρδικη ζωή σας έχετε δει πολλούς , όμως τέτοιο κόκορα ,
ποτέ !
Με κάθετη επιρροή από το Γαλλικό εθνόσημο, ο George
κάνει αισθητή την παρουσία του στον χώρο , και υπενθυμίζει ότι είναι ο
σταρ που όλοι είμαστε εκεί για να θαυμάσουμε!
Περπατά με ένα
σπάνιο νάζι, σαν χορευτής που για κάποιο λόγο δεν πρέπει να κουνά την
μέση του , το βήμα του σπαθατο με απότομα φρεναρισματα που συνοδεύονται
από μισές επιτόπιες πατιναριστες στροφες των λουστρινιών του....
Της οικονομίας εγώ, υπολογίζω πόσο συχνά πηγαίνει στο τσαγκάρη για τακούνια-σόλες....
θα
τον έλεγες ψηλό, με μαλί φραντζα-κοκορακι παλιάς σχολης , απόλυτα
στητός, με μονιμη την " είμαι απίστευτος" σιγουριά στο πρόσωπο του !
Καλλιτέχνης....maitre,
με όλη την σημασία της λέξης, παίζει " απο σπόντα " , και οι μπάλες
είναι τόσο κλειστά, που υποφέρουν από.... ασφυξια!
Στην Αθήνα ,
στο " 39 " , είχα ήδη κανει τις πρωτες δοκιμές για να καταλάβω πώς ίσως
θα πρέπει να παιχτεί αυτο το εντελώς άγνωστο σε εμάς στυλ , νόμιζα
ότι είμαι σε καλό δρομο , αλλά αυτο που είδα σήμερα πρέπει να το
αναλύσω πολυ καλά....
Όπως και του Edelin , η στεκα του είναι
κοντή, το πολύ 137 εκατοστά , δείχνει πολύ ελαφριά, χειροποίητη χωρίς
σχέδια, μπροστά λεπτή σαν βελόνα δεκα χιλιοστών , αν με ρωτας...
Εκτος από την απαράμιλλη τέχνη του όμως, υπαρχει και το σόου....
Κάνει
νευρικά λιμαζ στον αέρα με την στεκα παράλληλη με το εδαφος οταν όλα
πανε καλα , η στεκα δείχνει προς το πάτωμα, όταν ικανοποιημένος
περιμένει τις μπάλες να σταματήσουν , εναερια λιμαζ με τα χέρια πιό ψηλά
από το φυσιολογικό, όταν πρεπει να τραβηξει την προσοχή για να τον
θαυμάσει όλη η αίθουσα!!!
Στηρίζει όλο το βάρος του με τα δύο
χέρια επάνω στην μικρή σπόντα , κοιτά επίμονα τις μπάλες και
γνεφει καταφατικά με σουφρωμενα χειλη ,όταν αυτοαποθεώνεται !
Προσοχή
, εδώ υπάρχει και η αντίθετη εκδοχή, του λάθους, οπου αντί να κοιτά
επίμονα τις μπάλες , στρέφει το κεφαλι προς τον τοίχο , και με κλειστά
μάτια μουρμουρίζει
Οοοο σε πα ποσίμπλ ....,καταστρόφ....
Τελος , η στεκα σε στάση "παρα πόδα" και ειρωνικό σουφρωμα των χειλιών , όταν οι μπάλες κάνουν τα δικά τους!
Με όλο αυτό το σόου , όσο μακριά και αν καθοσουν , ήξερες πως πάει το ματς !
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος από τους δύο υπερπαίκτες της Wagram είναι καλύτερος.....
Ο
Louis Edelin έχει καλύτερο μηχανισμό όταν οι μπάλες είναι ανοικτά,
τελειο για εμένα, θα μπορούσε να παίξει και σπουδαιες 3σποντες .....
Το κλειστό παιγνίδι του αψεγάδιαστο...
Σίγουρα
είναι παίκτης σχολής , δεν είναι το 18χρονο ταλέντο που κάποιος
ανακάλυψε πολυ καθυστερημένα σε ένα υπόγειο στα Πατησια...
Δείχνει απο ψύχραιμος έως αδιάφορος , θα μπορούσες να πονταρεις επάνω του σε ένα ματς με δραματικό φιναλε!
Ο Bourezg ,που ηλικιακά είναι μεγαλύτερος, ειναι ενας καλλιτέχνης, ενας ζωγράφος!
Θα πρέπει να περιοριστεί ομως στην μεγάλη τέχνη του κλειστού μπιλιάρδου, και των πέντε παιγνιδιων του σερί......
Οι
πίνακες αποτελεσμάτων δείχνουν ότι επί του παρόντος έχει μεγαλύτερες
διακρίσεις από τον Louis στην Γαλλία , μαζί και θέσεις σε βάθρα Διεθνών
πρωταθληματων...
Η εποχή του Louis Edelin θα έρθει λίγο
αργοτερα , και θα εχει μεγάλη διαρκεια, με πολλούς Γαλλικους τίτλους
στο ενεργητικό του ,και όχι μόνον....
Σήμερα ομως , μπαίνοντας
για άλλη μια φοράς με την άνεση του ...κολλητού στην Wagram , όλα μου
φαίνονται πιο ....πράσινα!Συγκεκριμένα yellow green, γιατί αυτό είναι
το χρώμα των τσοχων που έχουν μόλις αλλαχθεί στα μπιλιαρδα της
Ακαδημίας!
Ξέρω πριν παίξω ότι τώρα θα υπάρχει καλύτερη ισορροπία στην σχεση ταχύτητας και γυριστου. Επιτελους.
Αριστερά
, στα καθίσματα κάποιοι συζητούν το ίδιο, με την διαφορά όμως ότι
πιστεύουν πως η νέα αυτη ισορροπία θα δουλέψει υπέρ τους...
Είναι
ο George που προσπαθεί να εμψυχώσει τον δάσκαλο μπιλιαρδου του κλαμπ ,
ζωγράφο της Μονμάρτης με μόνιμο κόκκινο φουλάρι στον λαιμό ,ο οποίος δεν
μπορούσε να με δυσκολεψει μέχρι σημερα ,και από σήμερα και μετά, δεν
θα μπορεσει να με δυσκολέψει διόλου στο cadre 47/2..
Έπαιξα καλά, καλύτερα από ότι περίμενα
μέχρι
που έφυγα από το Παρίσι , κερδιζοντας εκτός από τους τοπικούς, και
όποιον παίκτη άλλου συλλογου επισκέφτηκε την Βαγκραμ ... Βλέπεις οι
φίλοι .... Βαγκραμιωτες , με χρησιμοποιουσαν για φάρσες προς παίκτες
άλλων περιοχών του στυλ " μου πονά το χέρι, και δεν μπορώ να παίξω
σήμερα...να , παίξε μωρέ με αυτόν από την.Ελλαδα..."
Από την Ελλάδα;
Μα , παίζουν μπιλιάρδο στην ....Ελλάδα;
Με
ψιλοανησυχες ματιες δεξιά - αριστερα , συν ελαφρύ μειδίαμα του τύπου "
κάποιος μου κάνει πλάκα εδώ μεσα" , πείθονταν να ξεκινήσει μια παρτίδα
που η γαλαρία φρόντιζε να του μεινει...αξέχαστη!
Παρά τις
πολλές προτάσεις που του έκανα , ο George Bourezg δεν έπαιξε ποτέ μαζί
μου . Δεν ήμουν ο παίκτης που θα τον προβλημάτιζα το 1981 , αλλά δεν
ήμουν και αναξιομαχος....Απορούσα ...
Κάποια Πέμπτη μεσημέρι
του πρότεινα για τελευταία φορά να παίξουμε. Δεχθηκε ,αλλά δίνοντας μου
ραντεβού για την.επομενη Πέμπτη στις τρεις το μεσημέρι!!!
Ήταν εκεί κάθε μεσημέρι , αλλά όχι την Πέμπτη στις τρεις !
Έμεινα με την απορία!
Παντως οι λαοί αυτοί ξέρετε, με ένα - δυο
αιωνες οργανωση στο άθλημα , έχουν στο μπιλιαρδικο DNA τους συμπεριφορές διαφορετικές και ανεξήγητες για εμάς...
Η μετέπειτα εμπειρίες μου με έμαθαν να μην παρεξηγώ ευκολα...
Σχεδον
πέντε χρόνια αργότερα, επιτελους βρεθήκαμε αντίπαλοι στο Πανευρωπαϊκό
Ελεύθερου της Λυών, σε νοκ άουτ, ένα ματς πριν τα μετάλλια....
Στην
Γαλλία,.με Γάλλο αντίπαλο, Γάλλο διαιτητή και επιδιαιτητη ,αλλά με
κάμερες σε απευθείας μετάδοση και τον Jean Marty με το μέρος μου !
Είχα μέχρι εκείνη την στιγμή 133,33 γενικό μέσο όρο, και ο George 133,28......
Ήμουν ήδη ένας από αυτούς που οι τοίχοι του σπιτιού μου ήταν γεμάτοι με τις φωτογραφίες τους;
Σίγουρα όχι , θα σου πω εάν με ρωτησεις....
Ό
Γαλλικός τύπος έγραφε πάντως, ότι " ο νεαρός Έλληνας έβαλε την
χώρα του στην Κοινή Αγορά της Ευρώπης ..." αστειευομενος με το επίμαχο
πολιτικό θέμα της εποχης , και , "ενα μεγάλο βγαλσιμο του καπελου σε
αυτόν τον ευγενη παίκτη που ήρθε απο άγνωστη μπιλιαρδικα χώρα ,γα να
διεκδικήσει...."
Και εγώ είχα πια στόχο , να επαναλάβω αυτήν την τρελή υπέρβαση της Λυών, σε όλα τα στυλ μπιλιαρδου !
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ.....
Φωτογραφίες
* Επικηρηγμενος από την Γενική Διεύθυνση του Μετρό.(Του φίλου μου Γιάννη Κιβωτού)
* Εκτός από τους διάσημους F.Connesson , G.Bourezg , ο τεραστιος
R. Dufetelle ,διαχρονικός, μεγάλος αντίπαλος του Jean Marty , φίλος του Λουκά Σίδερα , και ο P. Couespel, αρτίστας
του
σερί που θαυμάσαμε στο Πανευρωπαικο Cadre 47/2 , στο Ολυμπιακό στάδιο
το 1985 , διοργάνωση του προέδρου της ΕΦΟΜ , Ρουφου Κανακάρη.
* Η γοητεία του "παλιού" αγωνιστικου Μπιλιάρδου!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου